Somos un país de festas

Festas por todas as aldeas, por todas as parroquias, por todos os lados. En algo lle ganamos ós incendios: en festas. En algo lle ganamos á violencia machista, á violencia de xénero: en festas. Pero, sinceramente, a vida ten pouco de festa. A sociedade en vez de bailar, arde. E non só a causa dos incendios. Levamos un ano “criminal” en relación aos nenos mortos ou orfos por causa da violencia que existe en todos os fogares españois, por causa dese demo que todos levamos dentro. Todos.

Seica acusan a unha edil do PP porque criticou a Rajoy no feisbuq. Agora, ela deféndese de que alguén manipulou a súa rede social. A ver, fose ela ou non fose, por que non pode criticar a Rajoy? E con maior motivo se se fai referencia ós soldos dun e doutro. Hai pouco critiquei eu que, agora, todo político cobra dos pombos, incluso, por suposto, os nacionalistas… e son nacionalista. Por que non os vou criticar se moitos cobran por non facer nada ou por facer que fan. Neniña, non te apures; eu critico a Rajoy e ó leite inverso ante os soldos astronómicos e vergoñentos da inmensa maioría dos políticos. Eles si viven tamén nunha festa continua.

Repito: somos país de festas. E se estas se fan á conta dos pombos… non che digo máis!
A Xunta di que están en vigor os contratos homologados do Ribeiro. Sen comentarios… porque me cabreo. Veña, si, teñamos a festa en paz. En cada recanto do noso país vivimos unha troula continua. Pois ale, que non decaia a festa. E dígoo sen retranca.