Fogar ou nazón de Breogán

O himno galego remata a súa primeira parte, máis coñecida, clamando pola vitalización ou reitalización da nosa terra: “Desperta do teu sono, Fogar de Breogán”.

A segunda parte, case descoñecida, da un paso máis entendendo que “os tempos son chegados”, e que a nosa voz pregoa “a redención da boa nazón de Breogán”.

A letra do himno é de finais do século XIX, e ahí estivo sempre como un poema ou como argumento para as nosas realidades ou para as nosas ilusións.

E chegados ó comezo do século XXI, cando uns considerabamos desenvolvo o Estatuto de Galicia e outros caduco, o termo de “nazón” anda a voltas entre nós, para incorporarse ó novo texto, para incorporarse á nova realidade.

A Real Academia Galega acaba de tomar partido, xa que o seu Presidente, Xosé Bamon Barreiro, ven de facer un chamamento ás forzas políticas galegas que traballan na reforma do Estatuto para que eviten discusións e se inclúa “nazón” como xeito de definir a Galicia.

Polo de pronto, e tanto se o novo Estatuto recolle ou non este concepto, os intelectuais usarán “nazón” para referirse a Galicia xa que así o fan tamén os antropólogos e etnólogos xa que Galicia ten unha cultura, un idioma e unha historia.

Non nos vale, pois, que se nos chame “nacionalidade histórica”, “realidade nacional”, ou outros eufemismos… Ou “nazón”, ou nada.

E o tema non tería importancia se non fose que ata agora estabamos en que España era unha nazón, polo que as súas partes eran algo menos. Se agora as súas partes, todas ou algunha delas, son “nazón”, que é España?.

E neso andamos. ¡Co axeitado que quedaba o de Fogar de Breogán. Pero como non hai concepto que cen anos dure, para este novo século precisamos outros, así que váianse preparando.