Campamentos de verán

Foi o Frente de Juventudes o que deu en concentrar ós rapaces en campamentos de verán, repartidos pola xeografía de España.

Polo que a Galicia se refire, A Devesa, As Sinas ou Gandarío foron patria de disfrutes xuvenís en tempos difíciles e oscuros.

As xornadas comezaban cando se izaban bandeiras, e se cantaba o “Prietas las filas” ou “Volverán banderas victoriosas / al paso alegre de la paz”. Daquela Falange Española era a máxima institución, o Frente de Juventudes a súa antesala, e a O.J.E. (Organización Juvenil Española) o brazo executor.

Aínda recoñecendo o seu importantísimo papel de achegamento dos rapaces e as rapazas ó verán, ó sol e ó lecer, os campamentos quedaban marcados pola súa impronta política, polo férreo dominio da ideoloxía (ou des-ideoloxía) dominante. Pero aínda así considerábanse excelentes para a formación/conformación dos máis novos.

Pasaron corenta anos. Do nacionalismo español daquela imperante pasouse ó nacionalismo galego que goberna os temas relativos á mocidade. Convócase unha nova campaña de campamentos de verán.

Nesta nova campaña aténdese especialmente á eliminación de barreiras arquitectónicas, á galeguización das actividades, ó coñecemento da cultura e ó patrimonio do país, á transparencia na asignación de prazas... Pero o sistema é plenamente vixente.

Non hai, polo que se ve, solucións milagrosas nin medidas revolucionarias. O sistema segue a ser o mesmo; e as instalacións, e a organización. Cambian algo as formas, renóvase a xente, pero a vida segue.

Posiblemente sexa o mellor exemplo de normalidade. O que valía hai corenta anos, segue a valer, tendo cambiado tanto os tempos e a cor.

Xa non estamos “prietas las filas”, nin “impasible el ademán”, nin “volverán banderas victoriosas”. Nada hai novo baixo o sol, que segue a brillar para todos. E, afortunadamente, para os rapaces e rapazas, o verán segue a ser un tempo especial, sempre novo.