Tamén se morre de morriña

Hay xente que morre de morriña
e xente que de morriña morréu
xente que sente morrer
de non ver vaquiñas pacer
e lameiros cheios de salgueiros
hortiñas, eiras, devesas e toxeiros
e ventos que xemen murmuradeiros
terra de gaiteiros e tamborileiros.

Cortello que me diches leito
nubrados ceos que foron meu teito
camiños de regatos tortos
beira do río revertendo os hortos
aira onde xogaba e mallaban
fontes onde as moziñas cantaban.

Fora chovía e ventaba o vento
dentro calábamos de estremecemento
de día me afrixen os pensamentos
de noite morro de desalento

Bérrame a xente estranxeiro
aforra que aforra o diñeiro
non te morras forasteiro
volve a Galicia pirmeiro.

A RICARDO FRANCO, EMIGRANTE GALLEGO QUE MURIO EN CAMBERRA SUSPIRANDO POR REGRESAR A GALICIA.