Unidade da Esquerda

Desde o Preguntoiro: Unidade da Esquerda
Cada vez que achégase as eleccións a esquerda vaise afastando da posibilidade de chegar a candidaturas de unidade. Ante este panorama dunha dereita deste país a máis papista que o Papa en Europa; calquera persoa con sentido común ante o momento histórico que estamos vivindo, o lóxico sería aproveitar estas circunstancias e tratar de achegar candidaturas unitarias de progreso.

Temos moitos exemplos na historia que ensínanos que hai que facer esforzos de intelixencia e xenerosidade en facer esa unidade. Coa que está caendo desde moitos frontes desta dereita neoliberal e cobizosa: reforma laboral, desvalorización dos salarios, desmantelamento do estado de benestar con recortes e privatizacións e tratan de instaurar un estado policial alleo á democracia, e a esquerda segue tratando de atopar o sexo dos anxos. Porén, hai de todo como en botica: xente que rompe para fundar un partido en nome da unidade; arribistas que oponse a unidade porque eles son a unidade, os que se etiquetan de esquerdas cando están achegándose as eleccións, logo arrancan esa etiqueta o día despois; xente que fuxe do compromiso ideolóxico e de programa para non ser mal visto de esquerdas.

Senón aproveitamos este momento histórico, onde os neoliberais (franquistas) van perdendo nas urnas ante tanta desfeita que están a facer cos cidadáns, aínda que queren recuperar o perdido intentado facer o que só saben facer: a razón da forza usando as armas do medo e de falsa bandeira, a través dos medios concentrados, manipulando e terxiversando para mercar vontades.

O máis triste e ver unha nova dereita cun novo traxe; Ciudadanos, que están batendo as mans e as orellas como tolos, vendo como a esquerda anda a procura do Santo Grial.

Os únicos futuros culpables de que sigamos co desmantelamento social deste podre país, serán eses que non chegaron a unha unidade da esquerda nun sentido amplo: ás “capillitas”, vellos rencores, arribistas, sectarios e os que queren ser sempre os protagonistas. Despois de tantos anos, chíanme os oídos coa mesma sinfonía.
!Xa está ben carallo¡