Movemento de tropas

Con parte da ventá aberta, a señora Perpetua Socorro contempla a paisaxe e tan só alcanza a ver dous castiñeiros que se atopan a uns metros.

Perpetua Socorro ten melancolía nos ollos. Ou quizais tristeza. En cada folla que se move dos castiñeiros, ela ve movementos de tropas nas trincheiras. Aínda que nunca estivo nun fronte. Pero si os seus sete fillos que pariu por enriba dunha corte das vacas. Os sete quedaron enterrados por todos os puntos cardinais do país. Dende entón, non quere saber de guerras, nin de bandos; ela tan só ve movementos de tropas en cada obxecto que contempla. Imaxina nas pupilas dos seus ollos sete soldados riseiros que lle din adeus coas súas mans. E os mosquetóns colgados nos ombreiros.

Unha pequena bágoa asoma no seu ollo dereito. Perpetua Socorro ergue de xunto á ventá e pon unha cunca de caldo na mesa.