O paspán

Intento ser corazón na escuma dun café, pero son a culleriña que remexe o líquido que queima, que ata pode que afogue. Culleriña de metal, fría, delgada, cor prata. Como a vida dun paspán que nada contra as correntes da ansiedade e do nerviosismo por non saber cara á onde vai. Hai paspáns que andan perdidos polos camiños da ignorancia. Menos mal que alguén sempre os atopará. Intento ser bolígrafo que deixa catro palabras escritas, pero son un borrón, un borrancho producido por unha goma desas duras que non borran. Borrón gris, que mancha, que se estende, que non deixa ler. O paspán non sabe ler a vida que pasa ao seu carón.