Vida máis levadeira

Que a vida ten etapas difícles, ninguén o pon en dúbida.
Do que se trata é de face-la vida máis levadeira aplicando multitude de armas que posúe a nosa mente.

A maneira de pensar e de efoca-los probemas varía moito dunhas persoas a outras.

Ó longo da miña vida teño coñecido persoas que –tendo problemas como todos, ou algúns máis que a maioría dos humanos- saben encauzalos, asumilos e aceptalos como algo relativo.

Admiro ese tipo de persoas por varios motivos:

-Non se están lamentando constantemente dos seus problemas e polo tanto resulta agradable a súa compañía.

-Buscan a solución ou solucións máis axeitados para sobrelevalos con grandes doses de pacienca e cariño.

-Incluso relativizan os problemas porque son conscientes de que outras moitas persoas están en peores condicións que elas.

-Son persoas que saben conformarse co que teñen e din que o que se conforma co que ten, está sempre ben.

-Axúdanche a relativizar e aliviar os teus problemas porque resulta relaxante a súa compañía.

Estas persoas son grandes mestras da humanidade e pertencen a tódalas clases sociais aínda que todas elas teñen varias cousas em común:

-Son persoas cun corazón enorme.

-Son persoas moi pacíficas e moi sufridas.

-Son persoas moi entregadas tanto ós seus como ós outros, participando en obras sociais, asociacións, ONGs, etc.

-Son persoas con moita capacidade de renuncia a si mesmas. Foron educadas para amar ó próximo incluso máis que a elas mesmas en moitas ocasións.

-Son persoas moi exemplares.

-Nas súas mentes non deixan espacio para a tentación.

-Nas súas mentes non caben e os complexos, nin os caprichos, nin as superficilidades.

-Nas súa mentes non habitan as envexas. Incluso se alegran e celebran intensamente o ben alleo, e –por suposto- non fan mal a ninguén.

-Nas súas mentes non habita a maldade porque teñen todo o espazo ocupado con bondade e máis bondade.

-Adoitan a ser persoas moi asequibles, moi próximas porque non fan distincións por razóns sociais, nin culturais, nin de raza, nin de relixión.

-Adoitan ser persoas moi comprensivas cos problemas dos outros porque gozan dunha gran empatía e son capaces de vestirse coa pel dos outros e calzar os seus zapatos.

¿Por que non abundan este tipo de persoas?

As razóns serán tan variopintas como as persoas porque cada persoa ten a súa historia, a súa xenética, a súa cultura e a súa meneira de enfoca-la vida.

Seguramente terá moito que ver a educación recibida na infancia e tamén a presión social.

Neste mundo acelerado no que todos estamos máis ou menos inmersos non resulta doado ser un mesmo.

Desde pequenos edúcannos para competir:

-Na mesma familia adoita a compararse os irmáns, ignorando que cada un ten as súas capacidades.

-Na mesma familia dáselle á infancia todo canto pide e máis co obxectivo de que non lle falte de nada, educando deste xeito para o hedonismo e a veces para a vagancia.

-Na mesma familia fáiselle a vida canto máis doada mellor. ¡Non vaia ser que se traumatice a criaturiña!

-Etc, etc.

¿E que dicir da sociedade actual?

O materialismo imponse en moitas ocasións á espiritualidade.
De espiritualidade fálase moi pouco e de relixión moito menos. Incluso hai quen a menospreza ignorando o seu coñecemento mesmo a nivel cultural.

O consumismo compulsivo bombardéanos por todas partes.

“É máis o que máis ten, o que máis consume e o que máis poder adquisitivo ten”.

Este tipo de vida leva ó enfrontamento entre as persoas e por eso hai cada día máis discordias.
Celebramos o “DÍA DA PAZ” para resaltar precisamente este tipo de cousas.
A paz non se compra nin se cosegue celebrando días e máis días da paz.
A paz hai que educala desde a máis tenra infancia: no fogar e logo na escola.
A paz hai que mamala na propia familia.

Existen moitas familias que cultivan estes valores fundamentais e universias de convivencia.
Elas son a semente que dará froitos cando os nenos de hoxe en día alcancen a idade adulta.

Mentres tanto, toca esperar que cada día sexan máis as familias que tomen cartas no asunto.
Porque na familia está a raíz de todo.

“A RAÍZ ESTÁ NA FAMILIA”
Este será o vindeiro título.
Graciñas por terme na súa consideración nesta ocasión.