Patriotas de Postal

Desde o Preguntoiro: Patriotas de Postal

Nestes últimos días estamos a ver un desfile de corruptos detidos e imputados que ata dá vertixe; cada día que leo os xornais revólvenseme as tripas ao ver a tanto chourizo levando cru os cartos públicos.

Esta corrupción ten a súa orixe na cultura antidemocrática e oligarca herdada do franquismo e presente hoxe na vida cotián, todo grazas a unha “transición” que nola venderon modélica, unha farsa onde seguiron os mesmos (os do pandeiro, peita, mantilla e baixo palio eclesial) patriotas de postal.

A millóns de cidadáns o que nos afecta directamente é ese fedor de podredume e a extorsión das arcas públicas, tanto por políticos con responsabilidades institucionais (corruptos), como esa casta empresarial (corruptores) e a perversidade da Banca ao servizo desta tropa do demo. Esta mesma chusma tratan de desviar o tema intentado mesturar todo xenericamente : “todos somos corruptos”, pois isto pecha unha maldade absoluta que non é a realidade.

Ser honrado considérase unha raza de perdedores, polo contrario amasar fortunas roubando ao erario público é motivo de admiración. En política temos corruptos e desalmados, porén, a política no ten porque ser a corrupción.

A moral da podredume crece alí onde os valores éticos e a conciencia cidadán deixan lugar a comportamentos individualistas onde impera a lei do mercado.

Aqueles grandes pensadores da xeración do 27 (Azorín, Machado, Baroja, Valle-Inclán etc.), sempre preguntáronse: qué era España como ser e como problema. Aínda hoxe no século XXI, o interrogante segue aberto. Ortega e Gasset comentaba nunha das súas grandes citas: “...Lo que nos pasó y nos pasa a los españoles es que no sabemos que nos pasa...”. Valle-Inclán falaba dunha España esperpéntica.