IKEA

De repente dámonos conta que o comercio ten sufrido unha revolución absoluta, porque vemos como se levanta acta de defunción dos pequenos negocios familiares, entrañables e cercanos, que non saben ou non poden adaptarse ós novos tempos.

Eran as tendas caseiras de dúas portas: Unha para que entraran os clientes e a outra para que o tendeiro/a accedese á súa vivenda, moitas veces –no caso das tendeiras- para facer simultaneamente os traballos do fogar.

Primeiro foron os “Super”, que deixaron obsoletas as tendas tradicionais de ultramarinos. Logo as grandes superficies, que foron obrigando ós “Super” a xuntarse en cadeas para poder sobrevivir.

“El Corte Inglés” fixo estragos, primeiro desde Vigo, logo tamén A Coruña, e por fin en Santiago.

E agora Ikea. Despois de conquistar media Europa e media España, despois dunha incursión norteña, chega para conquistar Galicia.

Nos tempos de Roma fixeron falla os exercitos de Autistio, Carisio e Firmio para atacar o último reducto dos “Callaicos”: O Medulio.

Por Ikea estamos agardando, espreitantes, rendidos. Galicia aberta.

Fomos mercar a Madrid, pegamos polos seus catálogos… O moble de Ikea entrou a formar parte hai xa tempo dos diálogos da teleseries e de fala popular.

Chega Ikea a A Coruña para “chegarnos” e ver se somos merecentes de que instale máis tendas. Do seu xuicio depende, sen dúbida, un novo índice do nivel de benestar neste país.

E nesas estamos… Unha gran superficie que abren as portas en Lugo a comezos de outubro, está ás portas de recibir un millón de clientes. Chega Ikea. Tódolos demáis grandes permanecen.

¿Como non vai estar angustiado o comercio tradicional?