O mes do carballo

Hoxe no calendario celta comeza o mes do carballo. Dedicaban cada un destes períodos a unha árbore, conscientes da súa transcendencia na nosa vida, sempre en comuñón e harmonía coa Nai Terra. Castelao ten escrito: “A árbore é o símbolo do señorío espiritual de Galicia”, e para os nosos devanceiros o carballo é a máis excelsa... Sempre me abraiou a sabedoría da nosa xente, aprendendo os ritmos da natureza, para poder sementar e seiturar, medindo a forza do sol e da lúa para acometer as tarefas da vida cotiá, mesmo para organizar as súas andaduras...

Foi un proceso vagaroso pero determinante para erguer a nosa civilización, e aínda hoxe vivimos neste leito. De feito, en moitas xeiras buscamos o apoio e a protección dunha árbore para facer camiño, porque coma refire o dito popular: "Quen a boa árbore se achega, ben acubilla". Nestas circunstancias sempre encamiño os pasos ó bosque fluvial do Madalena, ó pé da “árbore dos soños”, que labrou en ferro o escultor Valdi, para poder colgar das súas ramas os contos, soños, angueiras…, que están a abrollar nos meus días.

Esta árbore dos desexos fica as súas raíces na agra literaria de Xabier P. Docampo, o druida, ó que o 21, festa maior no noso universo, homenaxea a Asociación de Escritores, en Castro de Ribeiras de Lea, a terra da súa nai, aínda que naceu en Rábade.

Esta árbore foi recoñecida pola tribo o 24 de outubro do 2009, no plantel que rega co seu sangue o Rañego. Dende aquela segue a xermolar renovos que medran no San Xoán, porque o solsticio de verán é a hora axeitada da roda do ano para comunicarse coas fadas Cando petan na porta pola noite (Xerais 1994), e o narrador nos arrola con aqueles contos de Cambás a Parga, que aprendeu do seu pai de Xermar-Cospeito... Xa ó amencer da sanxoanada que se presta para xogos máxicos, imos mergullarnos no río despois de saltar o lume na compaña de A nena de auga e o príncipe de lume (Xerais 1990-2012), e alongaremos a nosa complicidade co río, folleando O libro das viaxes imaxinarias (Xerais 2008) Premio Asociación de Escritores en Lingua Galega, ata entrar en A casa da luz (Xerais 2002), porque Docampo é O home que inventou unha maneira de andar (1998), na novela que nos sorprende coa maxia da vida.