Nunca estiven en Sicilia

Pola miña idade, o tempo das novas tecnoloxías chegoume non tarde pero xa con moito camiño andado polo que me tiven que ir reciclando constantemente, desde aqueles primeiros tempos laborais en que aprendín a escribir a máquina nas vellas Hispano Olivetti que hoxe son historia ata os actuais ordenadores onde, se sabes tocar onde hai que tocar, che solucionan case todo.

Lóxicamente, manexo Internet, porque xa se sabe que quen non acceda a Internet é igual que o que hai medio século era un analfabeto que non sabía ler e escribir. Pero xa cando falamos de redes sociais tipo Facebook preciso
axuda para mandar mensaxes ou recibir todo tipo de comunicacións.

Chamoume a atención estoutro día ver que na miña parcela que teño en Facebook indícase, sen que eu puxese nada diso, que son oriundo de Vilalba (Sicilia), e ata o de agora ninguén me dixo nada a pesar de que cando o dezasete foi o meu cumpleanos, a través desa páxina me chegaron un par de centos de felicitacións.

Prefiro pensar que en Sicilia existe un pobo co mesmo nome e aos rectores do Facebook que programan automáticamente os datos da súa web lles sone máis que o noso. Porque outra posibilidade que cabería é que asimilen aos chairegos, siquiera simbólicamente, co amor a terra dos sicilianos cando se di que temos unha grande querencia á nosa terra de orixe, chegándose a indicar que a escala informativa, de escritores, da cultura, somos una pequena mafia chairega.

Xa digo que prefiro quedarme coa primeira posibilidade e pensar que é un erro informático, e que en calquera célula presuntamente intelixente dun cerebro electrónico de calquera val dixital dos Estados Unidos de América, saltou o nome de Sicilia á hora de buscar referencia para achegarse a Vilalba.

De todas maneiras vou pedir axuda á miña descendencia a ver se é posible manipular ese dato en concreto para dicirlle a Facebook que, polo de agora, Vilalba é a capital da Terra Chá, senlleira comarca de Galicia, e que Sicilia nos queda moi lonxe a todos os efectos. Que somos un fisterra, asomado ao Atlántico, e que a pouco que se confíen téñennos aló para dicirlles catro cousas.