Choros de impotencia

Deixo que o eixe do carro berre pola rúa da Igrexa arriba e vexo como as rodas de madeira, con ferraxes de ferro, choutan ante a desigualdade das pedras.

Hai músicas labregas que van moito máis alá dun berro seco cheo de escravitude infantil. Deixo que a xugada das vacas se deteña ante o palleiro a medio facer da Aira d´Arriba.

O eixo do carro xa non se queixa e deixa de dar voltas. As rodas acougan á espera de que o rapaz, escravo, descargue, co suor da súa fronte, o carro cheo de herba seca.

Hai momentos labregos nos que certas músicas son choros de impotencia por unha vida que vai moito máis alá dunha educación infantil.