A barbarie ten cor azul

En Zas e nalgún outro sitio de Galiza instaláronse unhas monxas que baixo o complexo nome de “fraternidade reparadora no corazón de Cristo”, institución creada por un gurú xesuítico, que penso que tal compañía sacerdotal debería correlo a gorrazos, e apoiadas por un párroco integrista, atópase un grupo de fanáticas que confundiron a Cristo salvador con Cristo castigador. Un Cristo que, ao parecer, fai da crueldade cos menores que teñen baixo o seu cargo o seu xeito de adoctrinamento. Así nenos entre os 6 e os 16 anos vense sometidos ás vexacións desta seita, que hipócritamente por ser católica non se considera tal, sen que nin o arcebispo compostelán faga nada ao respecto.

Trátase, segundo as noticias da prensa, de actuacións cos rapaces nas que se enaltece o sufrimento, amedréntase coa entrada do demo no corpo, e no colmo do sadismo faiselles cruzar a rúa cos ollos tapados mirando ao ceo, supoño que por iso de que “Deus proverá”, e sabe deus cantas barbaridades máis. Por riba, a sabendas do impropio que facían dicíanlles aos cativos que non dixesen nada aos seus país.

O sometemento duns nenos aínda non formados a este sádico control das súas mentes, entra de cheo no maltrato psicolóxico castigado pola lei. Por iso, diante deste atropelo que ten desacougados ás nais e aos pais dos rapaces e acongoxados e atemorizados aos propios nenos, tanto o fiscal que leve menores, como o defensor do pobo, como a dirección xeral da Xunta competente na defensa do menor deberían, en aplicación da Lei do menor, e polas fatais consecuencias que dese proceder se poden derivar, intervir xa nos ámbitos que lles corresponde, porque sen dúbida estas “relixiosas” vestidas de azul, están prexudicando total e gravemente o desenvolvemento persoal destes menores indefensos causa, entre outras, da aplicación de tal normativa. Ou é que no tema da subiugación dos menores as ordes acollidas pola igrexa teñen patente de corso?