Avelino Pousa Antelo, sempre!

Por moito que a morte se empeñe en arrebatarnos os nosos mais íntimos, Avelino Pousa Antelo estará sempre nas entrañas dos sentimentos, de tódolos que amamos Galiza, desde diversos frontes e interpretacións. Porque Avelino soubo estar aí, en todas as referencias e abordaxes; en tódolos respiros desta nosa Terra, con tantos problemas e con numerosos obstáculos que cada día detectamos.

Avelino tivo unha vida longa, noventa e oito anos, toda ela dedicada a tódalas expresións que de Galiza emerxen.

Problemas sociais, económicos e culturais foron argumentados en debates, foros e conferencias por Avelino que co seu entusiasmo e dignidade cívica foi sempre contundente. Era así de radical e de pragmático, porque os problemas que crean os que nos desgobernan, con tanta aleivosía radical, a resposta ten que ser radical, e as reflexións de Avelino as manifestou nuamente e sen ningunha carauta.

A longa traxectoria de Pousa Antelo, desde as súas orixes galeguistas, participando nas Xuventudes Galeguistas e medrando no Partido Galeguista, con proxectos de firmeza e contundencia durante a II República, ao lado de Ánxel Casal e de Castelao, tidos por Avelino como seus irreductibles e prioritarios mestres que deron contido a súa ideoloxía. A Guerra Civil e o período franquista apagaron moitas vidas mais o facho nacionalista de Pousa Antelo non foi apagado. Un facho de luz resplandecida en tantas escuridades impostas polos que trataron e tratan de destruír a nosa identidade.

Avelino foi parte dese pulmón que respirou ar de liberdade. E nese ir de silencio a súa obra, cargada de puntualidades, fainos integrar a ese respiro, tan puntual como necesario e de estar presentes en tódolos contextos da súa exemplaridade e de tanta dignidade cívica.

Negámonos a dicir e pensar que Avelino morreu ou partiu para ningures. Avelino forma parte da intensa vida dos que quedamos neste horizonte cargado de proxectos e belixerancias, e, incluso de contradiccións superábeis. A súa xenerosidade será sempre cómplice de nosos avantes pola Galiza liberada que el desexou.