Luis

Ás persoas, fábricanos a sucesión dos nósos devanceiros: os nósos pais os mais pertos; en idades coma a miña, ista sucesión deixanos habitualmente orfos.

Ás persoas, despois de feitas, dannos forma as amizades.

O mercores 16 de maio, mes das frores, o mellor material desta
obra externa, ferido, corrompido, esvaeceuse.

Quedámonos, sen o teu belo lustre, un oco baleiro na miña vida e en tantas outras.

Luis Garcia-Bobadilla Prósper, “Tio Luis”, “esencia imperecedeira”.

Adeus meu, noso, amigo.

Fúcheste da miña, da nósa fachada, mais quedas habitando dentro de min, de nós.