Concellos con problemas

En tempos, os concellos eran como unha administración residual, pendurada da central, dependente en todo das decisións do máximo representamente do Estado na provincia, o Gobernador Civil, que mesmo nomeaba os alcaldes entre as persoas que se coidaba de maior relevancia dentro de cada termo municipal.

Na democracia, entendeuse que a administración local debía ser, é, a de máis preto dos administrados e, polo tanto, a que debía prestar os servizos máis básicos, quedando para o resto das administracións as grandes tarefas de goberno, canalizadas sempre a través do eido local.

Dinamizouse así a administración local, aumentaron as funcións, creáronse novos servizos e cargouse de persoal a unhas entidades que dependen do seu financiamento das taxas e impostos locais, das licencias de obras e das transferencias que reciben da Administración central, principalmente de acordo coa poboación do concello.

Os concellos sofren agora unha doble crise financeira, porque é moi difícil reducir os gastos duns servizos que unha vez que funcionan son xa imprescindibles, mentras que desaparecen na práctica os sustanciosos ingresos que proviñan das licencias de obras, e minóranse as aportacións da Administración central, con serios problemas de financiación.

Así, máis da metade dos concellos de Galicia teñen problemas, dependendo das aportacións de fóra para poder subsistir, e constituirán a non tardar un importante problema que haberá que afrontar reducindo actividades e persoal ou aumentando as súas dotacións económicas.

Por se non tiñamos problemas abondo, agora tamén os concellos -moitos deles- presentan problemas serios de financiación. Haberá que reaxustar a súa organización, os seus servizos. Haberá que rexaustar todo o entramado que nos envolve, porque aínda que non nos deramos conta ou non quixeramos darnos conta, unha era do benestar rematou, e agora temos entrado noutra moi diferente, da que só coñecemos o comezo.