Á beira dun carreiro

Sentado un día  á beira dun carreiro
vin pasar moitas cousas unha tarde:
As cores, os recordos e un alarde
dunha esperanza por chegar primeiro.

Era fermosa a vida, e paroleiro
-alomiñab-a toda, Diol-o garde-
un vento disfrazado de cobarde,
pero sendo de verdá un cabaleiro.

Unha fonte cantaba algo lixeiro
con arpas e con voces aflautadas.
Todo era novo cal día primeiro.

As cousas que sentín gardo caladas.
Foi aquel día... á beira dun carreiro...
no que vin moitas cousas, camaradas.