Cementerio nuclear

Ningún concello galego ousou solicitar a instalación no seu termo do cementerio nuclear que a industria hispana precisa para depositar os residuos que produce a súa actividade, que a priori son de difícil aceptación.

A denostada enerxía nuclear, que un día foi rexeitada de forma contundente no concello lucense de Xove, parece estar demostrando que nin é tan perigosa como se supoñía polas estrictas medidas de seguridade, nin se pode prescindir dela tan alegremente como ata agora, especialmente tendo en conta as crecentes necesidades dunha sociedade cada día máis ávida de enerxía barata.

Instalar unha central nuclear nun territorio foi ata agora unha odisea só posible en casos moi determinados e despois de loitas campais. Acoller os seus residuos é problemático, aínda que a acollida estea dotada con moitos millóns de euros que garanten un desenvolvemento parello da economía e dos postos de traballo da comarca.

Unha ducia de concellos atrevéronse a pronunciarse ó respecto, producíndose de inmediato desautorizacións dos seus superiores políticos, de presidentes de comunidades, e de parte dos veciños que non ven clara a situación futura.

E aí está o problema, ardendo, porque os concellos solicitan o cementerio e os millóns que veñen con el, as zonas inmediatas que non reciben iguais beneficios rexeitan as instalacións, e algúns presidentes de comunidades autónomas consideran ter xa cuberta a súa cuota de aportación global á enerxía nuclear.

Falta a decisión do goberno sobre o tema. Pero sobre todo falta decisión firme e consensuada sobre a enerxía nuclear, sabendo hacia onde caminamos nesta materia, tendo en conta todas as realidades e non só a puramente económica ou o non polo non.