A morte anunciada de Pascual-Lugo

Hai un problema en Outeiro de Rei, que repercute en toda a terra Chá, e na capital da provincia, e moito máis lonxe. Del comezouse a saber hai pouco, pero vai dar moito que falar porque se trata do peche da factoría Pascual, quedando no paro 155 traballadores, máis perto dun milleiro de postos de traballo indirectos relacionados coa empresa.

Esto, nun pobo pequeño, é un drama. Pero non se circunscribe ó pobo xa que os traballadores proceden de toda a comarca, e a recollida de leite tamén supera con moito o ámbito municipal, téndose formado un frente municipal de defensa, no que están alomenos os Alcaldes de Outeiro de Rei, Rábade, Vilalba e Begonte, que defenden a ultranza ós traballadores e a permanencia da empresa.

De repente sóubose que a empresa quere pechar porque por disposición do desaparecido fundador non fabrican para outras marcas e quen sabe que razóns empresariais. Que non se explican ou non se explicaron abondo e ninguén comprende nin acepta que unha empresa coma esta peche cando outras máis pequenas teñen vida boiante ou cando menos rendible.

A loita comezou. E dise que hai moitos compradores que van polas tendas e supermercados rexeitando o leite envasado por Pascual como represalia a un peche anunciado pero non comprendido.

E empezan a verse nos coches e nas portas carteis que proclaman “Pascual traiciona. Non ó peche da fábrica de Lugo. Non ó Ere”. Eu levo un deses carteis no meu coche, xa que como teño familiares afectados, considérome persoalmente sensible a un peche que parece ilóxico e abusivo.

Se a empresa se houbera preocupado de explicar a traballadores, autoridades e lucenses os números que non a política empresarial, e xustificase a posible reducción dunha porcentaxe da plantilla laboral, habería que escoitar e razoar o que procedese. Pero pechar porque si, deixando a cento cincuenta e cinco traballadores na rúa, precisamente neste momento crítico da economía global e persoal, é un atentado á convivencia, un ataque á liña de flotación da economía lucense, unha mala faena.

O conflicto non fai máis que comezar, e os traballadores están xa en pé de guerra, coa simpatía xeral, aínda que como coa simpatía non se come, teñen posto o asunto nas mans dun famoso avogado laboralista que seguro vai defender os seus intereses de xeito brillante, para que se a decisión de pechar se confirma polo menos Pascual teña que pagar moi cara a decisión, valorando exactamente os dereitos económicos duns traballadores que levan media vida traballando na factoría.

Se estamos nunha provincia que se distingue polo seu sector primario, por producir carne e especialmente leite, con explotacións modernas, investimentos importantes e contínua selección de raza, loxicamente o leite lucense é un dos productos máis destacados da nosa economía e o continuo crecemento de algunhas empresas do sector evidencia as posibilidades presentes e futuras.

Que unha gran empresa como Pascual, de repente, cando as condicións económicas non son as que eran hai uns meses, decida de repente retirarse do mercado, non é de recibo. Porque é dar un paso demasiado grande cando a política económica está composta -debe de estar composta- de milleiros de pequenos pasos na dirección axeitada.

Pasos que supoñen diálogo cos gandeiros productores, cos que recollen o leite, coas outras empresas do sector, cos consumidores e distribuidores, coas autoridades competentes. E dese diálogo permanente xurdirá un entendemento, sempre provisional ou temporal, como a mesma vida.

Rachar a baralla non é o mellor xeito de concluir unha partida. Neste caso, dar por concluída a presencia dunha gran empresa na provincia de Lugo e en Galicia non é presentable, é cobardía ou argucia empresarial, e desacredita a quen non negocia e toma decisións graves para moita xente por puro egoismo capitalista.

Pascual pode envasar bo leite para o mercado, pero cos seus traballadores ten moi “mala leche”. Pero os traballadores tamén entenden a diferencia -e non só lingüística- entre o que é un leite de calidade e unha rabiosa “mala leche” empresarial, e están empezando a facérllelo saber.