Alto camiño de Santiago
jueves, 11 de abril de 2024
Das lucentes cidades dende as torres,
contra os ceos tusiron escopetas,
guindando ao chan unha a unha as estrelas,
pra encheren os zurróns dos cazadores.
Ermo da luz fiquei e dos albores
que antes me bisbaban a noite enteira.
Borremos tales luces feiticeiras,
fonchos dicíannos gobernadores.
Só dende esta miña baldeira aldea
abraiar podo a esvelta noiva miña,
que dende o alto me fai chiscadelas.
Alba e firme beleza, dende arriba,
dende eses teus silentes resplandores,
en min de novo acende a fantasía.
Cabada Castro, Manuel
Las opiniones expresadas en este documento son de exclusiva responsabilidad de los
autores y no reflejan, necesariamente, los puntos de vista de la empresa editora
