A un hórreo vello
viernes, 09 de febrero de 2024
Templo fuches, caixa forte dos ouros
das espigas millas do meu casal.
Mais hedras e silvas cóbrente ó par
dende que os tempos deviñeron mouros.
Noutrora en ti xoguei con pombos novos,
aprendéndolles, inxel, a voar,
cando, inexpertos eles e eu igual,
de ilusións enchía os meus tempos mozos.
Agora, calada ermida aí estás,
saudades remoendo e a ti fiel,
de eternidade enchendo o meu ollar.
Vin hoxe verte e aínda volverei.
É bandeira ergueita o teu aí estar.
Coma ti ben eu querería ser.
Cabada Castro, Manuel
Las opiniones expresadas en este documento son de exclusiva responsabilidad de los
autores y no reflejan, necesariamente, los puntos de vista de la empresa editora
