Un accidente
Teño que andar para atrás. Si, xa sei que moita xente anda ás veces un pouco para atrás. Quen non deu uns pasos atrás na súa vida?; e non só pasos de baile. Eu teño que andar para atrás xa para sempre. Tiven un accidente co burro e reviróuseme o pescozo de tal maneira que ningún doutor foi quen de volvelo ó seu sitio.
O accidente foi algo estúpido, algo esperpéntico pero, como se ve, moi grave. O
burro corría a unha velocidade tal que nunha curva da carreira dos Poulos derrapou contra unha parede e eu saín despedido con forza para dar un bo trompazo contra esa mesma parede. Menos mal que non tardou en pasar por alí Gumersindo, O Capador, que axiña chamou ás asistencias.
Xa dado de alta do hospital, quixen probar de andar de forma normal, ou sexa, cara á adiante, pero claro, esnafrábame contra todo. Porque non vía. E non podía torcer a cabeza. Non me quedou nin me queda outra que andar para atrás. Éme complicado pero é o que hai. Cada vez collo máis experiencia e noto como os pasos son máis rápidos e máis seguros, máis firmes. O esencial é a seguridade, xa que a rapidez... Chegoume ben como era antes, que me chamaban O Apresurado. Ó principio tal seguridade era tan pobre que máis dunha vez pensei que, ó mellor, cun golpe dos que levaba, a cabeza volvía á súa posición. Non houbo maneira. Agora eu ando para atrás e o Gervasio anda cunha pata rota. Accidentes que se atopa un polo camiño da mala sorte.
