Entrevista con Pablo Lago Dantas
¿Pablo, pódesnos falar brevemente dos temas que trata o teu documental, e en que estado se atopa?
O filme é un encontro entre eu mesmo como autor, co meu lugar de orixe en Redondela, e a miña familia, despois de moitos anos fora de Galicia. Supón unha viaxe a través da memoria, a tradición, a deconstrución do fogar, a morte e o paso do tempo.
Supóñome que será complicado sacar adiante un proxecto deste tipo, tan persoal.
Non é fácil. O primeiro paso é convencer a unha produtora de que o proxecto é viable. A Diana Toucedo convenceulle o proxecto, e despois conseguimos a axuda do AGADIC ao talento. A partir de aí, xa se interesou a TVG, e outros fondos privados, premios de festivais...
¿Pensas que os festivais teñen un papel importante á hora de potenciar os proxectos que están en fase de produción?
Claro. Por un lado, os feedbacks que recibes no circuito de workinprogress axúdanche a entender mellor o teu proxecto e as debilidades que pode ter. Por outro lado, tamén están os premios. No caso de "O auto das ánimas" gañou o premio Antaviana no festival de l'Alternativa Barcelona, que consiste nun dcp. Tamén no festival REC gañou un premio para participar no workinprogress de Málaga, e outro para participar no cinemart de Rotterdam. En Málaga gañou o premio ao mellor proxecto español, que consistiu nun premio en metálico, ademais do premio do FIDBA. Ademais tamén participou nos workinprogress de Salónica e Xixón. Todo isto fai que o proxecto comece a ser coñecido.
Entendo, entón, que ao final, todo funciona como un circuíto, que comeza xa na etapa de pre-produción. E que un programa ou festival pode levarche a outro, e así chamar a atención de distribuidores e programadores.
Iso mesmo. Por exemplo, nós tivemos a sorte de participar no programa internacional dok.incubator, e alí coñecer a un axente de ventas que se interesou polo proxecto, e que agora se encargará da distribución internacional da película.
¿E entón agora, en que estado se atopa o proxecto e cal será o próximo paso?
Acabamos de terminar a post-produción. E a verdade é que a fase de distribución tamén ten a súa complicación, xa que algúns festivais obríganche a estrear a película con eles, por iso buscar unha boa estrea tamén leva o seu tempo. A ver se temos sorte e estreamos no mellor festival posible.
E como te sentes despois de tanto tempo para poder rematar a película. ¿Tes algún outro proxecto en mente?
Pois a verdade é que bastante aliviado despois de case 4 anos de traballo. É todo un proceso, e en moitos momentos faise bastante difícil. En cambio, noutros é moi agradecido, e dáste conta de que todo o esforzo vale a pena, porque ao final a liberdade para crear é algo moi difícil de conseguir. Agora estou a desenvolver un par de ideas que había tempo que tiña en mente. Pero de momento quero desfrutar da tranquilidade que supón non estar ficado nun proxecto de maneira tan intensa.
