Chuck Norris penso que non ten película algunha con xeito en toda a súa filmografía. Non obstante, hoxe pódese dicir que case é unha icona cinematográfica ianqui. Fernando Esteso e Andrés Pajares facían películas que chamarlles esperpentos
sería demasiado bondadoso pola miña parte. Non obstante, enchían as salas de cine. Georgie Dann sacaba todos os veráns cancións que, coa boca pequena, polo baixiño, diciamos que iso nin era cultura, nin era arte e nin era música. As súas cancións pódese dicir que eran de usar e tirar. Non obstante, todos, absolutamente todos moviamos algunha parte do corpo seguindo o ritmo dos seus temas musicais; ou mellor dito, dos seus retrousos. Dáme que ninguén coñecía as letras das súas cancións, pero si sabiamos de memoria os retrousos. As cancións de Georgie Dann eran un simple retrouso e con iso bastoulle para converterse no que se converteu: o rei do verán musical.
Georgie Dann morreu o pasado martes día 3 á idade de 81 anos. En realidade chamábase Georges Mayer Dahan e nacera en París o 14 de xaneiro de 1940. E aínda que pareza mentira (por iso desas pobres cancións que facía), el sabía de música, xa que tocaba varios instrumentos e mesmo se chegou a formar como músico clásico. Pero optou por tirar polo camiño máis fácil, o das letras sinxelas e con coreografías que, ó final, todo o mundo sabía de memoria.
Eu, hoxe (e realmente sempre), véxome incapaz de escoitar todo un repertorio seu ou un simple álbum. Pero tamén recoñezo que cando me toca escoitar un dos seus
éxitos, pois fágoo incluso con alegría e, como non, seguindo o ritmo da súa música, ou sexa, dos seus retrousos.
Ritmo e marcha tamén temos os de Ourense, que seica estamos entre as provincias europeas de maior lonxevidade. E iso que aínda non me teñen a min en conta, que penso ir deica os 123; e despois xa falaremos. Cando chegue eu a esa idade fulmino todas as estatísticas. E chego, vaia se chego; porque o rural ourensá encabeza a taxa de centenarios de España. E eu son do rural. Sempre fun da Galicia profunda. E sempre seguirei sendo labrego, mesmo xubilado. E con cento e algo de anos marcarei o ritmo de "o bimbó", "o africano", "o chiringuito", "a batidora", "a cervexa" e todo aquilo que saia polas ondas de Georgie Dann. Descanse en paz.
