Portomarín, onde a seca trae memoria

Hoxe argallando no facebook, descubrín unhas fotos do vello pobo de Portomarín que a falta de auga deixa ao descuberto. Despois de todo, Portomarín ten a sorte de poder converter a seca nun recurso turístico que, se ben non é desexable podelo gozar un tempo prolongado, si que se converte nun avesío aproveitable nas secas incertas. Ao descuberto queda un pobo que tivo vida e soños e no que moitos seguen a soñar cando a liberdade do inconsciente corre á procura do mellor recordo.

Situándonos no presente, cómpre ter en conta todo o que Portomarín avanzou. Coido que a historia quixo poñer un bálsamo para as feridas facendo rexurdir o camiño de Santiago e convertendo o turismo no principal recurso da vila. O turismo desprazou no núcleo de Portomarín ao sector primario e isto mudou moito a vida cotiá do pobo. De certo, meréceo, como calquera pobo merece vivir da propia historia, amosarse único e irrepetible no mundo e promover as súas esencias como catalizadoras de leceres inesquecibles.

En Portomarín a seca é unha oportunidade que desexamos breve pero que non podemos desaproveitar, unha oportunidade dunha tarde, dun día ou dun fin de semana ledo e agarimado por unha gastronomía excelente nun marco incomparable. Que mellor para desconectar que gozar dunha historia contada en mil pedras de auga doce!