Á beira do Camiño: ¡Sons de alarma!

Alarmantes. Actuais e constantes. Aos que xa nos acostumamos e non facemos caso. A pesar das sirenas e luminarias berrando e petando, a cotío, polas rúas e no corazón e portas da nosa apatía, vagancia e inconsciencia. A nosa sociedade (incluída a galega) segue alienada con outros “sons” de estrelas e doutros “euro/festivais”. Todo sucede cando estamos a vivir xa nunha sociedade distinta, claramente plural, tanto étnica como cultural e relixiosamente.

O problema segue a ser a ¡marxinación! Directa e/ou disimulada que se amosa na xenofobia, na violencia e racismo que non queremos admitir. A sociedade galega acaba de se manifestar, unha vez máis. Discrimina. Discriminamos. Abonda con lembrar as situacións e reaccións agresivas ante varios grupos de xitanos de Pontevedra, Santiago e A Coruña. As comunidades veciñais marxinan e os políticos ollan para outro lado á procura de rendas políticas.

Por si este“¡SOS! non fose suficiente, chéganos outro “son de alarma” na traxedia da morte dos dous irmáns discapacitados que (xunto co seu pai) arderon en Aranga (A Coruña). Fai pouco en San Xoán do Campo (Lugo)deuse outro lamentable caso. Dá arrepío e vergoña. É outra labazada máis na faciana desta aloucada sociedade actual que presume de solidaria.

As preguntas sen resposta amoréanse no corazón/mente de todos/as: ¿Teñen algo que dicir (¡e facer!) os que nos enganaron coa prometida (non chega) Lei da Dependencia que podería ter evitado estas e outras mortes? ¿Haberá que seguir esperando máis alarmas!? O noso berro/son segue: ¡Fóra guetos e falsidades:A marxinación é evitable polo camiño da integración plena!