A Xesús Alonso Montero

(Soneto na entrega do Premio San Martiño de A Estrada o 2 de decembro do 2000, e cun merecido estrambote do 2 de marzo do 2020 co gallo de lle
poñer o seu nome, o día 3, a unha aula do prestixioso Colexio de O Foxo,
nunha homenaxe máis).

Eximio catedrático é escaseza,
aínda que o é, mais profesor. É noso
mestre entregado, sabio, rigoroso,
que no ensino atopou súa natureza,

A súa oratoria, cima da beleza,
unida coa verdade, fai gozoso
escoita-lo seu verbo, valoroso,
a prol do pobo, sempre e con firmeza.

A maravilla de crear el tena,
saia senón Pedro Petouto á escena
ou os seus versos medievais á liza.

Valor da Lingua e Letras tan senlleiro,
é vital, ten humor, é falangueiro;
serio sempre ó loitar contra a inxustiza.

El sempre patentiza,
ano tras ano, a súa gran valía.
De aí que este estrambote merecía.


Os Tilos, 2/Marzo/2020