Ofrenda a San Martiño

Patrón San Martiño:

Nesta oportunidade que teño de dirixirme a ti conflúe unha dobre honra. Dunha banda, síntome partícipe da celebración que conmemora os 1.700 anos do teu nacemento. Pero, ademais, teño o privilexio de facelo na miña condición de Alcalde de todos os ourensáns.

Pídoche hoxe para os meus veciños, aos que represento e aos que me debo, a mesma protección que nos prestas desde hai tanto tempo. E con especial incidencia para aquelas persoas que máis teñen sufrido nos últimos anos por mor da feroz crise que nos asolou. Traio esa mensaxe en nome dun pobo que ve en ti algo máis que o noso Patrón e atopa na túa figura un refuxio fronte ás dificultades e unha fonte de motivación.

O que temos en común os primeiros fieis que admiraron o teu exemplo, e os que estamos aquí, é unha inquietude que nos leva a buscar referentes para entender mellor o que somos e o que podemos chegar a ser.

Igual que a historia salienta a túa caridade coas persoas en maiores dificultades, tamén nós nos sentimos preto dos que máis sofren. Das moitas cousas que me enorgullecen do meu pobo, o seu espírito solidario é unha das máis importantes.

Hai só uns poucos días, tiven ocasión de participar no 50 aniversario de ASPANAS, que no último medio século avogou pola integración das persoas con discapacidade. Igualmente, coñezo de preto o labor de Cáritas, da Cruz Vermella, do Banco de Alimentos e de todas e cada unha das asociacións que traballan de xeito altruísta para axudar a quen máis o necesita.

Pido para eles o teu alento e tamén que, entre todos, sexamos quen de alcanzar a ambición colectiva de que cada vez haxa menos xente que precise da nosa axuda porque teñan cada vez máis oportunidades, especialmente en forma de emprego, en cantidade e en calidade.

Pídocho, Santo Patrón, con humildade, e coa única garantía de que para facer realidade a esperanza dun Ourense mellor, así como dunha Galicia, unha España e unha Europa tamén mellores, contarei sempre co esforzo e a determinación do meu pobo.

Ilumina aos emprendedores que dan o mellor de si mesmos para crear riqueza e postos de traballo, aos xóvenes que afrontan con ilusión a creación dun proxecto empresarial, e aos empregados que fan competitivas as empresas. Todos eles son o mellor aval de que, xuntos, lograremos alcanzar o futuro con maior fortaleza.

Nese mañá cara o que nos diriximos, hai retos políticos, sociais e económicos que son fundamentais, pero sobre todo hai a necesidade de crecer en valores. Doutro xeito, resúltame imposible atisbar a fin de lacras que nos acompañan nos nosos días, como a violencia de xénero ou o terrorismo que nos ameaza a nivel internacional.

Os que temos a oportunidade de poder vivir en plenitude non podemos resignarnos fronte a enfermidade moral que levou a 269 mulleres ourensás, por exemplo, a sufrir a violencia machista e precisar de ser protexida polos Corpos e Forzas de Seguridade. Tampouco contra a ameaza terrorista dos que desprezan a nosa vida e a nosa liberdade.

“Hemos aprendido a volar como los pájaros, a nadar como los peces, pero no hemos aprendido el arte de vivir juntos, como hermanos”. Las palabras de Martin Luther King, tristemente, continúan estando de actualidad. Por eso, yo quiero asumir ante ti una obligación que no considero solo mía ni tampoco exclusiva de la clase política, sino generacional.

Me preocupa, Santo Patrón, que la sociedad que nos suceda sea conformista y carente de iniciativa. Me ofusca que no se valore el trabajo y el esfuerzo. Me inquieta que el egocentrismo desplace a la tolerancia y al pensamiento crítico. Me apena que nuestra sociedad se contagie del mal populista y convierta a las próximas generaciones en seres abocados a la frustración y al desinterés.

Acompáñanos en el camino de hacer posible un mejor porvenir para los hijos y los nietos, del que seamos capaces de alejar los peligros que acechan nuestro sistema democrático y nuestra convivencia en libertad.

Me siento portavoz de todo el pueblo de Ourense al solicitarte tu ayuda para seguir engrandeciendo nuestra historia colectiva. Mis vecinos (niños, jóvenes, adultos y mayores) lo hacen a diario en su quehacer cotidiano, y aquellos que les representamos debemos hacer todo lo posible para acompañarles y ser dignos de su confianza.

Si se ahonda en la división permanente, si se persevera en el conflicto, si se actúa bajo personalismos irracionales, o si se cree estar en posesión de la verdad absoluta no estaremos representando a esta ciudad, que avanza unida, serena y humilde.

Guíanos a todos, especialmente a los que tenemos responsabilidades públicas, hacia ese punto en el que todos entendamos que sólo desde la colaboración y el consenso lograremos la fórmula perfecta para trabajar con más acierto por los demás.

El futuro de Ourense está en nuestras manos y es nuestra obligación servir a la ciudad con el mejor de los temperamentos. Despierta en nosotros los valores que a ti te movieron y haznos recuperar la fe en que podemos renovarlos. Y en que debemos hacerlo.

1.700 años después de tu nacimiento seguimos encontrando motivos para aprender de tu ejemplo. Fuiste modelo de altruismo al compartir tu capa con un mendigo que padecía frío. En nuestro tiempo también hay personas que lo sufren, tanto el físico como el psicológico, el de la soledad y la infelicidad.

Sé que ningún ourensano de bien es ajeno al dolor del prójimo. Y también tenemos capas, patrón. Enséñanos a compartirlas. Ilumínanos para que sepamos hacerlo, y desde las instituciones y nuestras propias vidas sepamos seguir tus enseñanzas.

Señor San Martiño. Todos os pobos teñen nas súas tradicións o molde que lle dá forma. Esta ofrenda que cada ano nos convoca, é unha das nosas, e eu síntome honrado de facela en nome de Ourense. Porque arredor dela, como cada novembro, estou seguro de que o meu pobo volve atoparse consigo mesmo, está máis unido e renova a fe nas súas posibilidades.

Que esta cidade siga sendo fiel seguidora da acción xenerosa do seu Patrón. Ese é o meu desexo.

Moitas grazas

(Ofrenda a San Martiño, do Alcalde de Ourense, Jesús Vázquez)