Aspnais, de cincuenta en diante

Eu fun dos que quixo ser da primeira quenda da xente que Xulio Xiz convidara para coñecer por dentro ese mundo no que vos desenvolvedes e confeso que tanto nasArieiras como na Rampa,quedei sorprendido da seriedade con que faciades o labor ao que estabades dedicad@s.Seguramente moitas veces a partir dese día me viredes á cabeza. Quizais cando teña diante de min un obxecto decorativo ou de cerámica ou cando limpe os zapatos nun rodapés ou enxaugue co mocho o que aínda soltan os zapatos ou cando desenvolva a pedriña de azucre para botarlle ao café.Dificilmente me esquecerá mirar se o prato de polbo ten a raíña esa que é o voso distintivo. Seguro que nel sabe moito mellor. É doado que algunha vez,o mantel e mailo pano de mesa dalgún restaurante onde coma, estiveseo día antes na vosa lavandería e farame evocarvos de forma máxica. Tamén asociarei os xardíns fermosos con ese voso tan coidado a carón do edificio da Rampa. Pero sobre todo nunca esquecerei o voso homenaxe a Rosalía no día do seu aniversario neste 2016. O día 24 de Febreiro, lembrades?

Como representante en Lugo da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega e en nome do meu compañeiro e tamén vocal Antonio Reigosa, que ese día non puido asistir por asuntos familiares, douvos as grazas. Dámosvos as grazas a vos, a Xulio, a todo o persoal que vos atende, aos vosos pais e titores e a todas as persoas benfeitoras que se preocupan polo voso acomodo.

Pero non quero que o meu agradecemento vos pareza aburrido como un
bocadillo de pan só, así que, aínda que humilde, fíxenvos de compango un soneto para que lembredes ese día de Rosalía e voso:

PARA AS AMIGAS E AMIGOS DE ASPNAIS

Lembro o voso cincuenta aniversario,
porque visitei a Asociación un día
de xaneiro do ano no que cumpría
celebrar ese longo itinerario.
Pareceume un mundo extraordinario
o voso, do que pouco coñecía,
e por iso o día de Rosalía
na vosa voz coidamos necesario.
Primeiro fora ver o de Arieiras,
seguidamente o que tedes na Rampa
e quedei convencido que en Aspnais
non só sodes xentes alegres e riseiras
nas que acotío o bo talante campa,
senón que amais sodes moi profesionais.


Por certo, que ricos estaban os petiscos!!!

isidro novo-2016