Investir en xustiza, servizo e amor

Os problemas das sociedades humanas (tanto no eido político, social e cultural coma no relixioso) teñen a súa orixe nas graves e escandalosas desigualdades (mesmo estructurais) que reinan no mundo e levan á inxustiza, aos egoísmos e ao desamor. A gran riqueza da diversidade e do pluralismo tiñan de encamiñarnos cara a desexada unidade e igualdade. Segue a ser a cuestión pendente no mundo occidental. Hai exemplos (Paris, Madrid, Marrocos, Bagdag, etc.). Sempre como fondo, o problema Europa/África.
 
Nun ambiente demasiado tenso/crispado, (na Sociedade e na Igrexa), chéganos o regalo da Palabra de Deus na mensaxe da coñecida (pero pouco acollida e asimilada) parábola dos talentos. Trátase de sermos conscientes da riqueza da que fomos investidos e de pór a funcionar a nosa rica e intransferible vida que se nos dou gratis e cunha manchea de dons/valores. Bo momento para dispórmonos a compartir cos irmáns/ás o mellor de cada un de nós. Comezando a demostralo na propia casa, familia, traballo, vida enteira.

A vida é esforzo, loita, carreira, movemento. Por iso é vida. (Non somos parásitos). A vida déusenos para vivila, compartila, gozala. Podemos engrandecela ou estragala. Con máis/menos erros ou acertos, estamos a entregala de moitos xeitos. Para o ben ou para o mal. Para gañar diñeiro ou facer dietas ou para entregala ao servizo dos demais. Para vivir en plenitude, ou para ir esmorecendo de aburrimento e/ou mesmo morrendo.

Todos e cada un de nós fomos agraciados cunha manchea de talentos, dons, cualidades,  capacidades… ¡Verdadeiras marabillas!. ¿Por qué non facemos a proba de elaborar un listado de todo o mellor que hai e atopamos en nós, tanto no que se nos deu gratis coma no que fomos acadando perante a nosa vida?. O don fundamental é o da vida donde deben fructificar o amor, raíz e fonte dos demais. Somos fillos da luz e comportámonos coma fillos das tebras, da intolerancia, da apatía e o desánimo. Cústanos entender que ante un mundo individualista debamos compartir o que somos e temos. Traballar pola igualdade é o noso compromiso co Mundo (a Casa de todos/as). Traballar pola paz, a xustiza e a igualdade é ir á procura de oportunidades para todos/as.

Os talentos déronsenos para o noso servizo e o dos demais. Hoxe en día non nos serven as disculpas (tan habituais na nosa terra) reflectidas nas frases seguintes: "eu non sei, sonche da aldea, non valio, non entendo" (Segue de moda o "non" para evitar o compromiso). Ou aqueloutras: "que falen os que saben, alá os governantes (para iso lles pagamos), doctores ten a a Igrexa…". Cómpre deixar de vivir de prestado, ou de rentas.

Por aí pode ir a reflexión deste domingo. E empezar xa a tirar algunhas conclusións desde hoxe mesmo. Se se debe governar desde as rúas…ou desde os parlamentos!?