8
A Xanela
Primavera 2002
ba, regresou á súa cova. Antes de abrir o seu achado
asegurouse ben de que non rondase ninguén a súa
porta, botoulle o pecho para evitar visitas inoportu-
nas. Pousou a caixa nos xeonllos e pousouna co
extremo coidado de quen pousa unha reliquia, qué
sabemos, tal vez o Santo Graal, ou o cetro de
Salomón, ou esoutra caixiña de fama, chea de po e
de lixos, que leva o nome de Pandora gravado na
tapa. Abriuna. Ao primeiro ficou unha miga descon-
certado, pois o que viu, no ventre escuro da madeira,
eran obxectos para os que non tiña ningún nome. Un
deles era negro, dunha cuarta de lonxitude, e nun
extremo tiña varias teclas ou resortes. O outro era
transparente e máis pequeno. Os dous estaban
feitos dunha materia completamente descoñecida,
e materias que descoñezan os alquimistas, madia
leva, deber haber ben poucas.
Tras moita observación decatouse de que un
e outro obxecto eran complementarios.
Transcorridos algúns minutos de infructuosas
combinacións deu coa fórmula precisa. Premeu a
tecla do aparello negro que levaba escrito eject na
súa lingua un expeler, expulsar, exacular ben des-
concertante e meteu o cachifallo máis pequeno
no couso das bovinas que de socato sacaron os
dentes. Aínda parou un tempo a pensar antes de
darlle ao play, esoutro equívoco do xogar, divertirse,
desempeñar.
Unha música chea de sobresaltos de platillo
bateu contra as paredes da súa cova, para aos
poucos, superpostas unhas voces vidas de ningures,
virar un rumor de fondo, un leito musical inofensivo
para a pronuncia perfecta e precisa a pesar da
velocidade á que corría a locución.
A verdade é que xa non podo saír da casa sen
o meu Upflex 1350; non me sinto seguro. A miña
familia e máis eu usamos todos o Upflex 1350, e de
verdade que eu non sei cómo puidemos pasar tanto
tempo sen el.
¿Lémbranse das molestias do fio dental? ¿O moito
tempo que se perdía e o dano que facía nas enxivas
e nos dedos? ¿Quen non curtou algunha vez un
dedo cun fío dental? ¿Quen non se sentiu unha miga
decepcionado polos resultados da súa hixiene den-
tal? Pois ben... un equipo de especialistas, dirixidos
polo prestixioso enxeñeiro xaponés Mishima
Yassunari, deron coa solución para todos eses
problemas: o Mega Bright 6000. O Mega Bright 6000
non é un cepillo dos dentes eléctrico calquera; o
Mega Bright 6000 é o resultado de varios anos de
estudio continuo, un producto anovador e efectivo
que xa probaron dentistas de todo o mundo, coma
o doutor Mitchels: "O Mega Bright 6000 combina a
disposición escalonada das súas cerdas coa rota-
ción dos seus discos laterais non abraxivos, chega
onde non chegan outros aparellos semellantes,
elimina a placa e mailo sarrio, o mal alento, e deixa
o dentame tan luminoso coma unha sesión nunha
clínica profesional. Os resultados son os mesmos
pero moito máis económicos. Aínda que os dentis-
tas teñamos menos clientes, eu non podo mentir,
non o sei facer: o Mega Bright 6000 é o mellor
aparello de hixiene bucal total que un pode conse-
guir no mercado."
A clave do éxito persoal está no sorriso.
Sorría. Todo é máis fácil sorrindo... Agora pode
facelo co seu Mega Bright 6000. Mérqueo, non se vai
arrepentir. ¿A que está esperando? Mérqueo.
Regresou, forte e festeira, a música de platillos. O
alquimista, unha miga aloulado, calcou na tecla que
paraba aquilo. Parara, é dicir, xa non xiraban as
rodiñas dentadas do artello, e sen embargo seguía
a sentir os golpes dos platillos, chan-chan-chan, un
deles para cadansúa orella. Era coma aquela toupa
que ve a luz do día nunha físgoa da súa reclusión,
que se precipita a asomar o corpo dende o mundo
subterráneo, e ten a mala sorte de irrumpir na
interpretación dunha orquestra, de meter a cachola
no paréntese que abriu o homes dos platillos, que de
nada se decata, de nada, e segue co seu chan-
chan-chan ata a apoteose final da peza.
Pensou repentinamente en Deus, e por vez
primeira matinoulle un sorriso non sabía xa se
amable ou terrible, un sorriso no que brillaban
estarrecedores varios dentes, varias pezas de ouro.