Rufina Hermosa, ¿ti Que fas aí? estou gardando o gando que o traio eiquí. Ai Rufina Hermosa, ¿ti gardando gando? xa Dios me criou pra iste traballo. Ai Rufina Hermosa, ¿queres vir conmigo? niste monte sola, corres en peligro. Vaite d'aí humano, se ben me deseas, queres que se perda a facenda allea. Non che digo eso, nin tal como eso, dígoche que vamos a toma-lo fresco. A toma-lo fresco, nin vou nin irei, que ha decir meu amo, en que me embobei. Se decir teu amo, en que te embobaches, veu un ballón d'auga, e que te abrigaches. Señor de mi vida, eu mentir non sei, voume pra onda o gando, que o perderei. Do gando, Rufina, non teñas cuidado, se ti o perderes, eu irei buscalo. Vaite de aí, humano, ou que vés aufano, con mangas de seda, a garda-lo gando. Mangas e vestidos, Teño de romper, Rufiniña Hermosa, por che dar placer. Non me dás placer, dásme molta pena, ha de vir meu amo, traerme a merenda. |
Ogalá viñera, e ogalá chegara, e ogalá soupera, que eu contigo estaba. Vaite de aí, humano, non me des tormentos, non te podo ver, nin de pensamento. Non te fagas brava, nin impertinente, que homes non son lobos, que coman á xente. Si me fago brava, fago moito ben, niste monte sola, así me convén. Adiós Rufina, que me vou embora, adiós Rufina, que te quedas sola. ... Non lle acorda... Alá vou Rufina, con moito cuidado, que o que aventurei, téñocho ganado. Se ti o ganares, outro o perdería, con palabras tuyas me tes convencida. E ahora, Rufina, dígoche quen son, dígoche, Rufna, que teu irmao son Si eres meu irmaue, do meu corazón-he, de canto che dixen, pídoche perdón-he. Pídesme perdón, xa está perdonado, dame unha mao, e ponte dacabalo. Xentiña do pobo, acudan ó gando, que se vai Rufina, co seu namorado. E saliu o amo, detrás do balado, se se vai Rufina, que a leve o diabo. |
|||||||||
|