Voulles a contar un caso que é dino de comentar que pasou a Filomena un día de Navidá. De Froxán iba pró Mazo un domingo moi contenta porque levaba o novio acompañándose nela. No outo da Lanzadiña encontrouse co enemigo i éranche cinco mozos que lle iban rompe-lo virgo. Elí foi a hora triste onde se viu apurada que aqueles cinco salvajes todos querian montala. Unhos botábanlle a mao i autros decían: deitala i a pobre da Filomena gritaba desesperada. Como cinco lobos fieros seguían botándosela ela caio por baixo i o Adán por riba dela. O Adán era home blanco porque era o máis creminal foi o que lle rompeu as bragas aquel cara d'animal. Os outros cuatro eran novos e axudábanlle a agarrala como eran máis pequenos non puderon sujetala. Escapóuselles das maus non a puderon vencer botaron todos tras dela non a puderon coller. Logo agarráronlle a roupa que nun paquete levaba facendo que lla levaban pra ver sesí a pillaban. |
Ela iba delixente podíache correr ben que solo levaba o viso ión cachino de sostén. Eu non sei que parecía ver aquel día na serra a Filomena desnuda ios puchinos detrás dela. Vaia caso más chocante qué dino de comentar que parecían as perras questán sen cevelizar. Ai Filomena querida que co susto que levou empezou a correr na serra i-asta o Mazo non parou. E cando chegou ó Mazo chegouche toda asustada e todos lle preguntaban que fora o que lle pasara. Ela contándolle todo dándolle ben os detalles e d'elí outro día a Folgoso a dar parte. Ó outro día siguiente Acompañada da tía Marcháronse a Folgoso a dar parte enseguida. Os guardias lle perguntaron que fora que lle fixeran dixo que non o sabía pero algo que lle meteran. Chamáronos ó cuartel e do cuartel ó xusgado i o que non iba chorando iba medio desmaiado. O comandante lle dixo: este asunto hai que arreglalo díanlle tres mil pesetas io asunto terminado. Recollido a José e Álvaro Veloso de Forgas P. De Brollón Lugo 1989. |