Cando os vellos cargaron o toxo no carro, viron que non tiñan con que atalo. Faltaba o adival. Entón o raposo saíu de tras dun valo e dixo:

- ¿Que me dades se vos digo del?.

- Dámosche unhas galiñas que temos na casa. Son boas e están ben alimentadas.

- ¿E como mas habedes dar?.

- Tes que confiar en nós e agardar a que cheguemos de volta á casa.

- Si, si, pero de volta na casa, ¿cómo sei que mas habedes dar?.

- Non temas. Mesmo ó chegarmos, metémolas nun saco, soltámoschas polo
pasadoiro da horta, alí píllalas e vaste.

- Está ben, ¡vale!.

Foi polo adival e os vellos poideron ata-lo toxo ó carro. Marcharon e atrás ían o raposo e tamén a raposa moi contentos de como acontecían as cousas.

Ó chegar, o vello foi polo saco pero envez de mete-las galiñas meteu dous cans grandes. Levounos ó pasadoiro da horta e soltoullos. A raposa e o raposo corrían coma centellas. No medio do camiño díxolle o raposo á raposa:

- Maruxiña dá ás chancas que neste mundo todo é trampas.

Mero. Adaptación do conto recollido en Mesía.