|
|
|
Un dia ó pastor pegoulle o sono, e, facendo confianza no can, que xa el gar-daría o gando, botouse a durmir toda a tarde.
Cando despertou non viu nin cabras nin ovellas. Todas llas comera o lobo que viña rabeado coa fame.
O pastor mirou para o can, que tamén durmía, e dixo:
- Vaia, home. Os dous gardamos por igual. Agora si que podemos durmir.
Oído en Terra de Montes.
Adaptado por Mini.
|
|