Lugo, non só para comer

O das tapas e as terrazas na Praza do Campo está moi ben, non o nego; a unha éntranlle ganas de preguntar quen dá a vez ao albiscar a morea de xente que se acumula na desembocadura da Rúa Nova cara a noitiña –xa se sabe, a crise dá moita sede e as penas, molladas en compañía, dixírense mellor- pero o certo é que a nosa cidade precisa variar o menú de lecer axiña; pois non todo será cousa de nutrir a alma concupiscente do bandullo platoniano.

Concursos de Tapas aparte, iniciativas coma a tradicional Semana de Cine de Autor, que vén de rematar, organizada polo Grupo Fonmiñá e afastada, por sorte, dos últimos delirios cinematográficos das comedias ianquis que se proxectan nas salas comerciais, constitúe unha valiosa proposta a imitar. Mágoa que a carta cultural dos lucenses se esgote aquí, neste primeiro prato do audiovisual, e que haxa que agardar ata febreiro, mes no que ten lugar a mostra de teatro, para acompañalo cos bocadiños da escena clásica. O resto do ano os lucenses quedamos con apetito, xa que non existe unha oferta regular de teatro, non se organizan obradoiros, festivais musicais, conversas literarias ou exposicións plásticas e apenas sobrevive algún café-concerto.

Tampouco é cousa de compararmos agora con outras cidades galegas que nos levan moita vantaxe no panorama cultural (en Compostela, por exemplo, o Teatro Principal sustenta un programa amplo ao longo do ano, o festival Cineuropa reúne cada outono máis de cen filmes internacionais e os bares contan a diario con actuacións en directo) pero a nosa cidade, cun campus universitario que oferta quince titulacións de Grao e unha poboación que se achega aos cen mil habitantes, debería exercer, a lo menos, coma epicentro cultural da provincia, pois o certo é que aquí os padais máis degoirados apenas atopan algún evento cultural illado e corporativista. Semella que, en Lugo, a variedade remata nas tapas. Algo especialmente grave cando agora a cultura é máis decisiva ca nunca; nun momento no que supón a única arma coa que opoñerse aos que pretenden esnaquizarnos a porrazos (unhas veces máis sutilmente ca outras, claro).

Iso sábeo moi ben Rajoy e a súa perspicaz medida de recortar o 30% á industria cultural en 2013. E para xustificar a ausencia de iniciativas, tampouco vale a vella escusa de que a xente non responde, pois os máis de 7.500 asistentes ao ciclo de cine de autor este setembro parecen indicar o contrario. Así que aos que exportan a idea de que para comer Lugo, non debe esquecerlles tampouco que algúns estamos famentos de cultura.