
13
A Xanela
Primavera 2002
ECOLOXÍA
Antón Fafián
X
a temos connosco de novo a Primavera e con ela
o rexurdir da vida que semella aletargada durante o
inverno. Chegan as andoriñas aos seus niños de
anos pasados e con elas moitas outras especies de
aves. Pero non podemos esquecer que debido a
múltiples factores, cada día hai menos variedade de
paxaros nos campos; moitas especies son cada
vez menos habituais e outras corren perigo de
extinción, namentras que outras parecen axeitarse
ben á vida nas cidades e xardíns coma o gorrión...;
as causas deste declive atopanse na caza, os
incendios, as talas incontroladas ... que traen como
consecuencia a falta de lugares onde os paxaros
poidan aniñar, xa que nas árbores vellas é onde
atopan normalmente ocos onde agachalo niño, e
estas son precisamente as primeiras en cortarse
para madeira. Pero tamén padecen outras agresións
menos visibles: nalgunhas zonas o alimento esca-
sea, os herbicidas e pesticidas usados na agricul-
tura e xardinería contaminan as plantas e os insec-
tos, co que os paxaros, ao comelos acumulan
insecticidas no seu tecido graso. Isto dana a
fertilidade de moitas especies sendo as suas pos-
tas cada vez menos fértiles ao debilitarse a cáscara
calcárea dos ovos, co que a reproducción redúcese
bastante, o que, unido aos polos que morren xa de
por si ou comidos por depredadores, fai que o seu
número vaia disminuindo progresivamente.
Nós témola sorte de vivir nunha zona
privilexiada en canto a Natureza, a ría de Betanzos,
os bosques das ribeiras do Mandeo, temos preto
unha das zonas húmidas máis importantes de
Galicia : o encoro de Cecebre, que paradoxicamente
foi creado polo home para abastecer de auga unha
cidade. No entorno destas paraxes podemos ver
multitude de especies animáis e vexetais, non so de
aves ...Aínda que moitas especies de aves non
poderemos observalas se non imos ao seu hábitat,
existe a posibilidade de atraelas mediante a insta-
lación de comedeiros ou caixas niño. Os paxaros
que podemos ver nun xardín son especies que viven
nos bosques e nos claros e que se desprazan a
novas zonas cando as consideran axeitadas para a
súa supervivencia.
Os paxaros necesitan catro cousas que os
xardíns lles ofrecen: necesitan un lugar seguro onde
aniñar, un lugar seguro e amparado onde pousarse
pola noite, alimento e auga para beber e bañarse.
Loxicamente o lugar de aniñamento depen-
derá do tipo de paxaro. A algúns abóndalles cunha
caixa niño pero outros xamáis se achegarán a unha,
pero si construirían o seu niño nun arbusto de folla
perenne, espeso ou nunha silveira.
Tódalas caixas niño deben instalarse moito
antes da época de cría para que vaian habituándose
a velas. O outono é unha boa época pois as caixas
serviranlles de refuxio no inverno e logo, de
adaptarense ben, usarana para aniñar. Á maioría
dos paxaros góstalles ter un amplo terreo durante a
sua época de cría, polo que non convén poñer
moitas caixas niño nun xardín pequecho.
As caixas niño para aves insectívoras
CARRIZO
Troglodytes troglodytes (Linn.)
ESTRELIÑA RISCADA
Regulus ignicapillus (Temm.)