
14
A Xanela
Primavera 2002
Existen moreas
de deseños axeitados,
pero calquera que saiba
usar unha serra e un
martelo poderá construir
unha caixa niño cunha
táboa de madeira, de con-
trachapado mariño,
mesmo un tronco partido
pola metade, vaciado no
seu interior e volto a unir
é perfecto ... non serve o
aglomerado pois non re-
siste á intemperie.
As ferramentas son ben simples: unha serra,
un martelo, un taladro con brocas para madeira,
lapis, unha regra de 40 cm e puntas. Segundo a
especie, así teremos que facer de grande o burato
da entrada; para os ferreiriños chegará con tres
centímetros de diámetro e a partires de aí xa
entrarán gorrións e aves maiores. Os paporrubios,
os carrizos e as estreliñas riscadas prefiren as
caixas de frontal aberto xa que lles permiten vixiar
derredor namentras empolan.
No exemplo usaremos unha táboa de piñeiro
dun metro vinte de longo que dividiremos como
vemos no patrón, as medidas poden variar en fun-
ción da especie, pero aquí faremos unha caixa niño
para atraer ferreiriños, carrizos ou estreliñas riscadas
aves moi pequenas e útiles aos labregos, pois
alimentanse preferentemente de insectos. É impor-
tante que poñamos unha bisagra no teito para
facilitala limpeza, mesmo un anaco de cámara vella
de bicicleta valerá.
Durante a época de cría un ferreiriño, que
pesa uns 11 gramos, pode consumir nun día máis de
16 gramos de insectos, unhas 400 ourugas por
exemplo, ou sexa que nun ano pode comer máis de
dous quilos e medio de insectos, o que dá unha idea
da súa importancia para o control das pragas.
Á hora de colocalas caixas teremos coidado
de non poñelas ao alcance dos depredadores coma
os gatos, xenetas... cunha altura media de 2,5 a 7
metros, cunha orientación preferente cara o leste,
por onde sae o Sol ou cara o sur. É convinte que
rematada a época de aniñamento limpemos as
caixas e tiremos os niños vellos para acabar cos
parásitos que poidan haber.
FERREIRIÑO COMÚN
Parus alter Linn.
Os debuxos das aves son de Calros Silvar
Fonte: Guía das aves de Galicia. Bahía edicións.