7
A Xanela
Outono 2001
Perigos da lectura
Xabier López
O
mago de Siam, e
cómpre subliñar que des-
ta volta o verdadeiro, o
que arrecendía a incen-
so e a pachuli, a terra
vermella e azul e anil de
Oriente, e non Etienne
Pample, aquel xogador
de bolos que seica mor-
deu ó lobo Denís brin-
dándolle unha feliz
historia ó Sátrapa Tras-
cendente do Colexio de
Patafísica, o mago do
Siam, íase dicindo, o
verdadeiro, o poderoso
e lacónico mago de
Siam, decidiu saír do seu
disfrace de santón allea-
do para lle revelar a Brais
Covin, turista con má-
quina de fotografar no
grave transo de ver que
se esvaece o seu obxec-
tivo cousas da trans-
mutación,
unha
poderosa verdade.
A felicidade só está nos libros.
E daquela Brais Covín, ó que o Oriente popu-
loso inoculara a súa rede de famentos e fillos da
esclusa, chagas e póstulas que se lavan, ai, ai, no
río, povo que lavas no río, que talhas co teu macha-
do, as tabuas do meu caixão, leré-leré, sentiu dentro
del a poderosa necesidade de se entregar á lectura,
tal se a cousa aquela lectura fose unha man que
lle cravase as unllas no peito, furgase, e lle apertase
o coração, leré-leré, coa cobiza dun tigre que xa
catou carne humana. Por unha bágoa, un libro; por
un sufrimento, un libro; por unha inxustiza... un libro.
Libros e máis libros por máis e máis laios e choros
e ollos abertos contra o ceo impávido...
Regresou á súa vila, visitou o arrabaldo
secreto, e daquela leu tres libros. Axexou velorios,
orfanatos, hospitais, e daquela leu dez libros. Zan-
foneou rente do cárcere, dos calabozos e os sotos
húmidos, e daquela leu quince libros.
Acendía o televisor, asistía ó telexornal
África, América, Europa, Asia, Oceanía e no tem-
po da información deportiva, xa estaba a ler libros.
Por un disparo, un
libro; por unha cadea,
un libro; pola campaí-
ña da Bolsa... un libro.
E de certo que non
sabemos se o Mago
do Siam, empoleira-
do na súa columna de
santón, parou a pen-
sa-lo alcance das
súas palabras, o efec-
to que poderían che-
gar a te-las súas sen-
tencias de incenso e
pachuli, e terra ver-
mella e azul e anil de
Oriente, no siso da-
queles turistas que se
dedican a fotografar
con espanto á xente
miserenta que lava as
chagas e mailas pós-
tulas no río, ai, ai, ai,
no río, povo que lavas
no río, que talhas co
teu machado, as ta-
buas do meu caixão, leré-leré. Se cadra, xa que
recobrou a fasquía de santón, non estea senón a
pensar nos biosbardos, escoitando o leve zunido
da barba a medra, os chios karmikos do xaxún. Alá
el, daquela, o verdadeiro mago do Siam, que non
sei se mellor lle sería se-lo falso, Etienne Pample,
o que trabou a Denís e lle esfarrapa o corsé a
dentadas a unha corista para o conforto e deleite do
Sátrapa Trascendente do Colexio de Patafísica.
Sexa como for, Oriente lonxano, qué lonxe,
qué lonxe, Brais Covín leu coa voracidade dun
tigre, tal vez o mesmo que lle apreixa o coração,
leré-leré, desque escoitara as palabras engaiola-
doras do mago do Siam. ¿Que os índices de lectura
son irrisorios, qué onde se pensa ir con tan paupé-
rrimos datos, qué manda truco coa educación
popular? Nada... Aí estaba Brais Covín a ler por mil,
como acontece con eses ricachos lambe-ostras
que fan medra-los índices da renta per cápita. (Por
unha bágoa, un libro; por un sufrimento, un libro;
por unha inxustiza... un libro). Xa ninguén lembraba
a Brais Covín con outras cousas baixo o brazo que
non fosen libros. (Por un disparo, un libro; por unha