
11
A Xanela
Outono 2001
º
CINE
Marxinación e represión
temas a debate no marco do Festival de Huelva
O
Festival de Cine Iberoamericano de Huelva, que entre o 17 e o 24 do mes de novembro desenvolveu a sua
vixésimo sétima edición, reuniu outra volta unha selecta escolma dos filmes máis recentes de fala hispana, sen
facer de menos á última produción do Vello Continente. Produtores, directores, actrices e actores e xentes
diversas das duas beiras atlánticas achegaron-se á capital onubense para participar neste anual evento. Mesas
de debate e colóquios diversos foron o axeitado complemento das múltiples e interesantes proxeccións
cinematográficas. Huelva e o seu festival converteron-se así, un ano máis, no ponto de encontro e caixa de
resonáncia das cuestións cinematográficas e, por ende, sociais e políticas de América Latina.
P
or segundo ano consecutivo, o Festival de
Cine Iberoamericano de Huelva abordou un dos
temas máis dramáticos da realidade do conxunto
dos países iberoamericanos. O apartado "Juven-
tud y marginación en Iberoamérica" recolleu na sua
segunda edición a proxección de títulos tan signifi-
cativos sobre a cuestión como La ciudad y los
perros, de Francisco J. Lombardi (Perú, 1985),
Caluga o menta, de Gonzalo Justiniano (Chile,
1990), Tango feroz, de Marcelo Piñeyro (Argentina,
1993), La vendedora de rosas, de Víctor Gaviria
(Colombia, 1997), Fuga de cerebros, de Fernando
Musa (Argentina, 1997), Pizza, birra, faso, de Bruno
Stagnaro e Adrián Caetano (Argentina, 1998), No se
lo digas a nadie de F. J. Lombardi (Perú, 1998) e La
Virgen de los sicarios, de Barbet Schroeder (Colom-
bia, 2000).
Esta ollada cinematográfica, diversa e
heteroxénea, sobre a convulsa década dos 90, tivo
o lóxico complemento na celebración dunha ampla
mesa redonda na que tomaron parte as voces máis
autorizadas sobre a materia, e na publicación do libro
"Cincuenta años de soledad. De Los olvidados a La
Virgen de los sicarios", da autoria do avogado,
xornalista e escritor chileno Rodomiro Spotorno,
coeditado polo Festival e a libraria Ocho y medio, de
Madrid.
Torturados e "desaparecidos"
A traxédia dos torturados e desaparecidos
perante as ditaduras arxentina e chilena tivo,
asimesmo, un importante espazo no marco do
certame onubense. O cinema cumpliu e segue a
cumplir un importante cometido na difusión e
coñecimento de tan tristes e luctuosos feitos. "Se a
represión sufrida por Guatemala, de igual magnitude
do que a arxentina ou chilena, non tivo a mesma
repercusión, debe-se á falta de reflectimento nunha
cinematografía própria", explicou Francisco Millán,
xornalista e escritor cinematográfico, profundo
coñecedor da realidade sudamericana. O seu libro
"Memoria agitada: el cine de la represión en Chile
y Argentina", presentado no decurso dunha mesa
redonda sobre o particular, constitúe un estudo
minucioso e profundo das circunstáncias sociais
en ambos os dous países, asi como do tratamento
que o cine fixo das mesmas.
Algunhas das películas máis representati-
vas, tanto de ficción como de carácter documental,
sobre o tema fixeron, asimesmo, parte deste apar-
tado. Asi, as arxentinas Garaje Olimpo, de Marcho
Bechis, La Historia oficial, de Luis Puenzo, Un
muro de silencio, de Lita Stantic, Los chicos de la
guerra, de Bebe Kamín, e La República perdida II,
de Miguel Pérez; e as chilenas Acta general de
Chile, de Miguel Littín, Amnesia, de Gonzalo
Justiniano, e La Frontera, de Ricardo Larraín.
Miguel Castelo