
19
A Xanela
Outono 2001
OPINIÓN
A
música que Strauss compuxo co mesmo título
da obra de Nietzsche vennos á cabeza con recordar
esa grandísima película de Kubrick, ubicada, se-
gundo se desprende do título, neste ano que temos
por diante: son moitos os temas que se poden sacar
dela e aínda máis as reflexións xa que non deixa as
cousas claras e cada quen pode interpretala como
quere ou como pode; a entrada no novo milenio
concebíase na imaxinación de Arthur C. Clarke, así
como de tantos outros escritores dese xénero,
como a conquista do universo pola humanidade, o
ser humano, acostumado a deixar tras de si tódalas
fronteiras que se lle poñen por diante non ía facer
unha excepción co univer-
so; esta odisea era, como
debe ser en orixe toda odi-
sea, un regreso á condición
humana que a tecnoloxía
está a piques de facer per-
der (Hal 9000), a eterna pre-
gunta se algún día seremos
escravos das máquinas,
como fondo filosófico unha
viraxe epistemolóxica so-
bre o problema do ser.
Mais esa fascina-
ción polo espacio como
derradeiro horizonte fainos
esquecer moitas veces onde temos os pés e
esquécese, porque a xente é así, que todo canto se
anda procurando por aí fora con tan sofisticados
telescopios está aquí: a exploración espacial, e por
tanto a conquista do espacio arrinca da rivalidade
bipolar da guerra fría, non foi tanto o afán de inves-
tigación como o prestixio nacional o que levou a
norteamericanos e soviéticos a mandar satélites e
naves ó espacio, e cando os primeiros chegan á Lúa
chantan nela de xeito ben claro a súa bandeira, o
estandarte imperial, que non se diga. A exploración
espacial e a conquista de novos planetas para seren
habitados pola humanidade é un completo despro-
pósito: un tema só válido para a producción literaria
ou cinematográfica, ou sexa, pura ficción e quen
diga o contrario que beba menos. Só pode ser de
papanatas tratar de atopar trazas de vida polo
espacio adiante cando aínda non se coñecen tódalas
formas de vida que hai neste planeta; só un gillado
da cabeza entende que se explore antes a superfi-
cie de Marte que os fondos mariños dos nosos
océanos; dous exemplos:
1) Estabamos acostumados a saber que as
enfermidades se transmitían mediante dous tipos
de axentes infecciosos: os virus e as bacterias, pois
ben, o mal das vacas tolas (EEB) transmítese
mediante unha proteína (¡!);
2) atopouse un exemplar de calamar xigante
morto... é o animal invertebrado máis grande que se
coñece e aínda non se víu vivo. Esa grandiosa es-
tación espacial que es-
tán facendo aló arriba é
unha perfecta inuti-
lidade que non servirá
para nada e dentro duns
anos (moi poucas dé-
cadas) rematará por
caer á Terra en forma
de chatarra espacial:
millonarias inversións a
fondo perdido. E é así:
canto máis enchemos
a cabeza con esas
trangalladas máis nos
esquecemos dos grandes problemas que afronta a
humanidade: crecemento demográfico, contamina-
ción do chan, do aire, da auga, guerras larvadas (que
agora chaman conflictos de baixa intensidade), os
gravísimos problemas que azoutan ó terceiro mun-
do... e como non: o armamento nuclear, un perigo
do que a xente non é consciente, xa que unha guerra
deste tipo remataría con toda forma de vida no
planeta que máis formas de vida ten tantas que
aínda non se sabe de todas de todo o universo.
Hai moitísimos problemas que desfacer neste
século que temos por diante, aínda nos queda moito
por coñecer no noso planeta antes de andar de
paseo e de cachondeo polo espacio, ese tema
deixémolo por uns séculos para os que escriben
destas cousas e os que fan películas.
Maxi Rei
2001