
8
A Xanela
Outono 2001
Lisboa
Coller o barco no Cais do Sodré
e cruzar o ancho Texo a Montixo
-que fora Aldeia Galega noutrora-
Alonxarse de ti para admirarte
dende a vea fluvial que mente oceáno
xa que agora non son os bosques
vedraños de mastros a cobrirte.
Abranguerte coa ollada
e posuirte enteira por un intre
dominando altiva sobre as augas
Eras loira de fermosura algo apagada
que dicia doutras primaveras
solteira na corentena ou quizais xa viúva
de sobrio negro vestida
madura beleza como froito en outono
tiñas a mirada triste e ausente
e unha serea elegancia seductora.
Por un momento os meus ollos
percorrendote enteira
atoparon nos teus un brillo incitador.
E resolvín amarte
cando o barco chegara á outra ribeira...
...mais fuches ficando máis lonxe
-tanta auga por medio-
e o brillo da tua ollada esvaida
apenas ía xa chegando até min LISBOA...
I
I
I
Suso Torres
(1994)
Ilustración: LUIS OTERO
cadea, un libro; pola campaíña da Bolsa... un libro).
Ata se esqueceu o seu nome de pía, Brais, e a
xente chamáballe Leo.
¿Que fas?
Leo.
¿Pensas?
Leo.
¿Dormes?
Leo.
Leo, leo, leo. Tal vez ese fose o nome do
tigre que lle apertaba o coração, leré-leré, sacra-
mentado pola benzón da Sacra Irmandade Felina,
que tamén haberá tigres a quen chamen León,
como Papas houbo con tal nome, aguerridos que
non estrañe, tamén os houbo Lucifer. E a cousa
foi que tanto e tanto leu Brais Covín para a xentiña,
que ós poucos conseguíu unha cultura capaz de
virar parviola a máis alta eminencia. Polo que
respecta o mundo, este mundo noso global, único,
redondo, seguíu a ser tan miserento, infeliz e
inxusto, como sempre fora. A esterqueira que tan
ben coñecemos.