18
A Xanela
Outono 2001
SEMANA SANTA: Os xudíos de Santa María, os
pasos da Procesión dos Caladiños, O Encontro, o
Desencravo, o Enterro, ¡Novenas de San Francisco!
Si os porcos de esta igrexa falaran, ¡cántas pillerías
contarían! Lumeiradas de San Xoán e San Pedro.
Dous meses roubando leña pra ver quen a facía máis
grande. Erguerse cediño e ir por carreteras e atallos
a roubar cereixas que non tiveran berme. Tristeza a
nosa cando en vípera de festa chegaba un revolve
tempos. Tampouco nos alegraba moito cando o
maestro nos decía que lle leváramos unhas varas de
tarai. San Paio, Santa Marta, San Isidro, Santa
Ana, Niño Dios, Espíritu Santo, Ascensión, Os
Alborotados, Os Remedios, A Angustia, Fray Pedro
Manzano. ¿Quén non recorda ao cura, cando desde
o altar berraba: ¡A cera, ao sacristán; a carne, á
miña nai... e o diñeiro, a min! ¿Quén non botou moza
en algunha de estas romarías?
¡Bancos dobles da Praza do Campo, debaixo
dos que nos metíamos esperando que se sentaran
os namorados... pra facer o que non debíamos!
Campo da Infesta; organillo do Durán, onde iban a
bailar as mozas, e as que nosoutros entreteñíamos
en sacarlles do seu sitio o que se habían posto pra
encher o que non tiñan, ¡cántas tundas nos
costache!
Horta da señora Peregrina ¡cánta fruta lle
roubamos e cánto a fixemos rabiar!
TEMPO DA PELOTA: As que máis se vendían eran
as de cuarterós de baieta, patentadas polo Paradela.
Tamén se facían de lana, de pedazos de goma; pero
as mellores (o que si había mui poucas) eran as de
non sei qué de burro, que iban buscar ao xuncaliño
das bestas.
TEMPO DE BOTARSE A NADO: ¡Gavias do
Carregal!, onde recibimos as leuciós pirmeiras;
ponte da Pontica, a volta da Cangrexeira; tirarse das
pontes de pinchagato; carreiras pra coller as mazás
que viñan polo río, ao que moitas veces había que
atravesar coa roupa na cabeza, nadando, porque
viña o dono do xuncal, pra atoparse despois con que
ao ir a vestirse non entraba a camiseta ou o
calzoncillo, pois habíanlle feito unha roula mollada.
Amistade cos dos queches da ribeira, pra que nos
prestasen a chalana!
E agora pregúntovos eu: ¿Qué demos de
presa tuvemos pra deixar aquel xardín, si anque
viñéramos no último barco, sempre houbéramos
chegado a tempo o mesmo pra deixar aquí os osos?
San Roque de 1933.
Ilustracións: LUIS OTERO
NENOS XOGANDO
"Llibre d´hores". Século XV.
Real Colegio de Corpus Cristi. Valencia.