
6
A Xanela
Outono 2001
A bossa
A Angeles
Arredor de min,
para esvarar sobre un mesmo
e desfeito encher de delicias as pupilas,
cobizosas de doces afagos,
cos que apremias os máis descoidados sentidos.
Cando a praia é unha realidade
en semiestivais e desacostumados solpores mariños
onde preto do Cairo artellaremos un soño fílmico
fuxido do branco e negro.
Para por unha cor branca e arrecendo a rosa,
nese etéreo e sensual relatorio de ondas de marzo
que nos levarán na agónica primavera
co engado da túa bossa,
xa miña de por sempre,
nos reveladores amenceres
dese xuño irreal na doce noite da vida,
na cidade eterna.
Xosé Luis Sobrino
I
I
I
O que o chamara non fora outro que Loureiro,
quen, na súa sesión matinal de videncia, acadara a
ver que os tales ovos non eran senón ovos de galo
de sete anos, dos que crían cobras, e que estas
estaban listas para saír da casca tan axiña como o
alcalde os larpase. Un atentado perfectamente pen-
sado. Sublime.
Pois si, de boa librou o alcalde gracias a
min! Chamárono onda el os concelleiros e pedironlle
encarecidamente que delatase os autores do aten-
tado, pero aí Loureiro negouse, porque non tiña gaña
de entrar en problemas con ninguén, fose do bando
que fose. Esta lealdade ós seus principios foi
precisamente a que impedíu que hoxe haxa en Lugo
unha Rúa de Loureiro Carpaza, ou incluso ¿quen
sabe? unha Rúa Salvador de Alcaldes, que
concelleiros hai con imaxinación de abondo como
para argallar cousas semellantes.
Anque, a dicir verdade, a el tampouco lle
importou en exceso o mal detalle. Simplemente
daba unha calada á pipa que tocase nese día e dicía
para si:Ai, vanitas vanitatis...
Ilustración: MIGUEL CUBA