25
A Xanela
Primavera 2001
FOLCLORE
O
casamento marca unha parte fundamental da
nosa vida, xa que supón o inicio dunha nova etapa,
e en certo modo, a continuación do ciclo vital. Como
para tódolos acontecementos, había en Galicia
unha tradición de celebración destas festas, que
podía variar dunhas bisbarras a outras, pero das que
imos falar dunha maneira global na provincia da
Coruña.O día que se celebraba a voda, presentábanse
os regueifeiros na casa da noiva, para cantarlles
coplas relativas ó casorio. Normalmente, producíase
unha loita verbal entre os dous, onde un defendía á
muller e á súa familia, e o outro intentaba provocar
ó seu contrincante. Ningún dos dous quería quedar
coa palabra na boca, xa que en certo modo tratábase
dunha competición de inxenio.
Por exemplo:
A novia que casou hoxe
xa cho dixen outra vez
ten dentadura postiza
e cobra pola vellez.
Eso a ti non che importa
nin lle importa a ninguén
o caso é que é boa moza
e todo lle sale ben
(Recollido en Negreira de Vilamaior , Santa
Comba, 14-2-1993)
A regueifa era o molete de pan polo que os
regueifeiros loitaban aínda que se soía repartir entre
os invitados ó final. Pero tamén é o baile que se
executaba en honor ós noivos. Os bailadores eran
avisados pola familia da noiva, e sempre eran os
mellores bailadores da parroquia. Chamábaselles
os padriños da regueifa, e loxicamente non eran os
padriños da ceremonia. A madriña bailaba unha jota
e unha muiñeira coa regueifa na cabeza sen ningún
outro apoio que un molido, é dicir, un anaco de pano
enroscado, e non lle podía caer. Este molete de pan
ía sempre moi adornado con galletas, caramelos,
monecos e cintas de moitas cores, e soía alcanzar
unha altura considerable. En moitos lugares a
Os casamentos
Olga Kirk Martínez
Pablo Díaz Carro
(Colectivo de recolleita e
música tradicional Ruote)