8
A Xanela
Primavera 2001
Ferruxe
Era perigoso para nós, ver a choiva esvarar,
caer na fiestra como un vidro esgaduñado,
e daba medo facer sangrar as mans para tocarlle,
crecíasenos dentro das pupilas
cada vez máis grande ata ser un ollo, por dentro do cristal.
Ou perigoso ser a mestra, ser o seu traxe vermello,
reflectirse nos papeis, e parecer o demo,
como este inverno enteiro, baixando das facianas,
como toda esta dor, o medo condensado nesa bágoa
de neno interminable que nace dunha choiva inacabada.
E logo o tempo paríndose nos nosos mexos,
os agoiros semellando cansazos, neste vivir
nesta humidade de fastío gris que nos envolve,
cos ouriñais debaixo das camas, agardando.
E temos as mans molladas, chóvensenos pingueiras,
teitos enteiros xuntándose por riba de nós,
os dedos que se desfán, como as cebolas,
as gotas esvarando nos reloxos desde os tellados
e todo sempre igual, os días enteiros vomitándose.
Diana Aradas
Volve agarimalo. A man dereita corta o aire coma
o golpe dun karateka. Zas, zas, zas... É o golpe, o
asubío, da gadaña. E de socato, repentinamente,
comprendo. Compréndoo todo. E un nódulo de frío,
un cativo puño pechado, préndeme a espiña de-
nantes de me ouriza-lo último cabelo da cabeza. O
tempo... O tempo é esa ínfima porción de aire que
reclúen os reloxos entre o vidro e a plataforma da
esfera, alí onde van marcados os números. O
tempo é esa corrente imperceptible que moven as
agullas coma aspas dun muíño.
Coa mesma (Luz doente; branco doente;
mañá doente), fago unha bóla co xornal, tíroo nun
colector do lixo, e me decato da nudeza do meu
pulso, alí onde hai unha fita de carne máis pálida,
máis abrancazada. Boto a correr. Na miña cabeza
alustra unha imaxe terrible que latexa e latexa,
achicándose e medrando coma o corazón dun boi:
un reloxo roto, esnaquizado, un terrible furado
ramificándose no vidro. Un furado... Chego a casa
estrañamente nervioso. Mexénse as chaves. Bus-
co. Abro portas e caixóns. A mesa da noite... Aí,
recoiro. Aí está o meu reloxo. Rise de min, o moi
cabrón, marcando as dez e dez. Tic-tac. Só iso: tic-
tac. Tic-tac.