
18
A Xanela
Primavera 2001
Os orfos da emigración
(...)
Si algunha vez, meus leutores,
topades abandonados
ós fillos dos emigrados,
calmade os seus sinsabores
e consoladeos... ¡coitados!
Hoxe tódolos labregos
coidando os campos gallegos
i alá lonxe, en vez de achegos,
van topar... ¡si cadra a morte!
I entranto en terras alleas
eles se ven despreceados,
van polas nosas aldeas
mulleres de fame cheas
e nenos abandonados...
¡Ai! Si os nosos campesiños
se deixaran de emigrar,
n-habría tantos meniños
como hai sin paiciños
que traten de os amparar.
Homes alá despreceados...
Nenos aquí engoumeados...
¡ai! Dios teña compasión
dos seres abandonados,
dos orfos da emigración.
Eladio Rodríguez González
"Os orfos da emigración".
(Premio de honra no certame
literario de Betanzos de 1887).
Rexo, forte, pequeneiro, valente, dreito e franco enxergar, faciana de
grave legría baixo o grande sombreiro de bohemio ou de fidalgo D.
Eladio era un dos primeiros que me acollía na Cruña, e dinantes das
palabras beilaballe nos ollos a pregunta.
[...] Deixou Don Eladio un cabaceiro de cinco tramos ben ateigado
de millo de palabras, ou arca madrona e axeitados arcaces de
centeo de verbas seiturado nas agras do pobo e na sua eira
mallado. Millor chamar vendima en sazon e raiosa, ferva e resaca do
viño da lingoa a angueira gostosa de todos os días por ser D. Eladio
ribeirán de cerne. Facía a escolma no vivo. Non anatomía das
palabras. Collidas enteiras, co labio de mofa ou da cántiga, ca
valencia unica do vivente, o diccionario de D. Eladio cando se
pubricar vai ser unha suma de paisaxes, ha recendere a frol das
viñas por o abril e gardará a lus de cando as verbas foron ditas.
[...] Na Cruña fixose cidadán por dous camiños: o xornalismo e a
Poesía.
Ramón Otero Pedrayo
O libro dos amigos
Buenos Aires, 1953.
AFONSO BIEITO
Edición de "Oraciós campesiñas" coa
portada deseñada por Castelao.