Declaracións de amor

Estamos nos prolegómenos dunha gran amizade.

Durante a recente campaña electoral, houbo algunha que outra escaramuza entre os que se prevía podían ser alternativa de goberno. Levaron unha campaña de guante branco, pero para gardar as formas, de cando en vez soltábanse unha alusión, unha mención inofensiva, mantendo as distancias.

Superado o rubicón das eleccións, estamos no momento máis doce no que o xogo de palabras é como unha brisa de primavera, con promesas de amor eterno, desinterese absoluto sen pedir nada a cambio, pero proclamando -Quintana dixit- que Galicia lle vai sair cara ó goberno central porque este é o momento da "débeda histórica".

Como este é un idioma que entendemos moi ben, que Galicia sexa beneficiada é o anceio de todos, e ahí terá o novo goberno total apoio popular.

Ogallá que -polo ben de Galicia- o novo goberno funcione. Que non ocorra como en Vigo, que se tiraron os trastos á cabeza en plena lúa de mel.

Ou en Lugo, que se a unión funcionou perfectamente, os electores quixeron máis a un ca ó outro, resultando o BNG fondamente perxudicado.

Ogallá que das declaracións cheguemos ás realidades, e teñamos unha parella de feito equilibrada e estable.

E se, por riba, se consegue para Galicia cobrar débedas atrasadas, trato de goberno amigo e coexistencia pacífica, todos contentos.

No momento das declaracións de amor todos ofrecemos a nosa mellor imaxe. Que a imaxe perdure e o amor lles dure catro anos, é xusto e necesario.

E -como en todo casoiro- vaia para eles o desexo de que sexan felices, e todos comamos perdices.