Rebaixar

Se as institucións teñen que axeitar os seus orzamentos aos previsibles ingresos, toca recortar como se está facendo patente en canta información recibimos de todas as institucións.

Non é posible aumentar os ingresos, polo que haberá que atemperar os gastos, rebaixando de onde sexa posible. Os particulares témolo moi claro e relativamente doado, rebaixando no posible no referente a viaxes, expansión gastronómica, gastos supéfluos... e as institucións deberan así mesmo facer o propio nos seus orzamentos, tendo en conta que os ingresos non van aumentar e a situación dista moito de mellorar alomenos na perspectiva previsible.

O capítulo de persoal das corporacións locais complicouse nos últimos tempos ao aumentar de xeito desmesurado as competencias dos concellos nos máis diversos ámbitos. E os recortes non deben agardar.

Nestes momentos procédese a eliminar aquelas partidas supostamente supérfluas, pero fai falla algo máis, despois de rebaixar tamén os investimentos previsibles.

O concello de Xinzo de Limia anda a dialogar cos seus traballadores para, evitando un Ere, poder manter o nivel actual de emprego rebaixando os emolumentos que perciben, e a Alcaldía chegou á conclusión de que os traballadores deben admitir unha rebaixa do 22% do seu salario actual para poder manter o actual nivel de emprego.

É difícil de asumir unha “quita” así, pero máis difícil é recortar nunha relación de postos de traballo, aumentada sustancialmente nos últimos tempos de alegría administrativa e económica que agora se evidencia imposible de manter.

Compre rebaixar, e ou se reduce na cifra dos traballadores ou na dos salarios que se perciben. Neste concello, como noutros moitos lugares haberá que decidir, que hai que rebaixar a calquera precio, tendo en conta a necesidade de producir o menor dano posible, pero tamén de manter a estructura laboral nunhas dimensións admisibles e sostibles.

A decisión non é doada. E supón merma e danos colaterais. Pero os tempos e as circunstancias piden rebaixar, e hai que rebaixar.