Traxe galego

Neste mundo das modernidades e globalizacións, vestir o traxe propio do país, herdado de anteriores xeracións, xa non se estila.
Queda reducido o seu uso para os grupos folclóricos, de música e danza, onde aínda é obriga manter –coas múltiples variacións que as diversas zonas propician e os diversos creadores incorporan- unha indumentaria tradicional, complemento perfecto para os tamén múltiples xeitos de interpretar os sons e os pasos que a música do país nos ofrece.
Nestes momentos, só un coro de longa tradición no país como é a Coral de Ruada de Ourense mantén a uniformidade galega para os seus compoñentes, chamando a atención pola súa vitalidade e continuidade a celebración en lugo, durante as festas de san Froilán, dun Día do Traxe Galego, con resposta diversa por parte do público participante.
Que o Alcalde de Santiago de Compostela, Gerardo Conde Roa, acudise ós actos centrais da celebración do Día de Galicia vestido co traxe tradicional chamou poderosamente a atención, polo contraste que ofrecía co resto das autoridades participantes nesta sinalada xornada.
E sen embargo debera ser algo normal entre autoridades e público vestir o traxe tradicional nas festas “de gardar”, como un dos elementos a rescatar para mesmo visualmente sentirnos diferentes nunha data diferente; con cultura e símbolos propios, reforzando a individualidade autonómica. Que do mesmo xeito que son símbolos nosos a bandeira, o escudo, o himno, tamén o son a música e a danza, a xeografía e o clima, as costumes e o vestido.
Que o devir dos acontecementos arrumbou determinadas cuestións, ninguén o discute, pero cando se trata de buscar elementos simbólicos, máis ca diferenciadores identitarios, velaquí elementos que convén manter no recordo e na presencia, para non esquecer quen somos.
¡Ben polo Alcalde de Santiago!. Aínda que sexa un oasis nun gran deserto. Ou precisamente por iso.