Home de partido, home partido

Enriqueta Otero, comunista convencida durante toda a súa vida, militante antes, despois e durante a guerra, autoproclamada Secretaria da Pasionaria, que se enfrontou á garda civil a punta de pistola, tenme dito moitas veces: "Mira Xulio, acórdate sempre do que che digo: Home de partido, home partido", porque entendía que os partidos políticos estarían sempre por riba das persoas, sen considerar a posibilidade de que alguén nunha organización así puidera pensar e obrar libremente, non acomodándose á disciplina do Partido, ou mesmo pensar de xeito diferente.

Non é porque mo dixera Enriqueta, pero a min sempre me gustou poder pensar e obrar como quixera, aínda equivocándome, e por eso nunca pertencín e coido morrerei aínda que tarde sen pertencer a unha organización que esixe unha comunión tan directa e exclusiva con determinadas ideas.

Esto ven a conto porque me chama a atención o dilema que teñen que estar vivindo os socialistas vilalbeses, optando entre seguir a disciplina do Partido, e atender a realidade da comarca que directa ou indirectamente se vai ver fortemente influída polos problemas que aqueixan á térmica das Pontes co Decreto do carbón que deixa arruinadas ás centrais que consuman carbón de importación.

O Decreto procede do Goberno Central, que apoia o deficitario carbón nacional, industria en decadencia á que hai que apoiar para evitar unha catástrofe laboral, e que esquece ás centrais coma as de As Pontes e Meirama que queiman carbón de importación que entra en Galicia polo porto de Ferrol.

Todas as decisións políticas son difíciles, e esta máis. Pero independentemente do apoio ó carbón nacional, resulta que As Pontes e Meirama sufriron, coa aquiescencia do goberno, unha profunda transformación técnica para acomodarse ó carbón de fóra, investindo cuantiosas cantidades, e conseguindo reducir radicalmente a contaminación.
Chega este momento no que se apoia o carbón nacional, e estas centrais están abocadas ó seu peche e o goberno non o remedia corrixindo esta última normativa.

O goberno do PSOE mantén a súa postura, e nada indica que vaia contemplar solucións para estas dúas centrais galegas. E velaquí que o PSOE de Vilalba non só apoia moralmente a concentración de apoyo ás centrais, senón que mesmo puxo a disposición dos veciños protestadores autobuses para acudir á manifestación e sumouse a un peche de protesta pola repercusión que as medidas tomadas van ter para As Pontes e toda a comarca, na que Vilalba –a efectos laborais e económicos- está incluída.

Por eso dixen que me chama a atención o dilema dos socialistas vilalbeses, que debendo obediencia ó goberno central e á estructura do partido toman partido –valla a redundancia- pola realidade social e protestan, ou axudan a protestar, contra unha decisión que perxudicará gravemente ás xentes de Vilalba.

Ó mellor é un toque de atención ós aparatos dos partidos, dando a entender que está moi ben a disciplina mentras non toque os intereses da xente que vive do seu traballo, que primeiro está a xente e a súa realidade ca os partidos e os gobernos, sexan do signo que sexan.

Chamoume a atención o xesto do PSOE vilalbés. E aínda que para moitos non se entenda ben, a min gustoume polo que ten de rebeldía, e de saber con quen hai que estar.