Unha cousa é o que apreciamos e outra a realidade. A min gustábame como quedaba o noso castelo de pedra cuberto en varios dos seus lados por un manto de hedra que producía un fermoso contraste entre a pedra e o verdor. Pero impúxose a racionalidade e retirouse a hedra polos perxuizos que causaba á pedra e podía afectar á estabilidade do monumento.
Cando as hedras medran son fermosas e danlle agarimo ás superficies pétreas, pero medran moi axiña e as súas raíces fúndense profundamente, forzando os ocos entre as pedras, perxudicando ás construccións.
Sábeno ben as xentes do noso rural que sen deixarse enganar pola peligrosa fermosura da hedra córtana de raiz deseguida para que non teña tempo de producir os seus maléficos efectos.
Se a acción se prestase a dúbidas, seguro que se alzarían voces de protesta dun ou doutro lado, aínda que fose por pura controversia política ou social, pero non parece que haxa discusión sobre o tema, máis se temos en conta que xa a Real Academia de Belas Artes con sede na Coruña, acordou na xuntanza celebrada no pasado maio, que a torre fose liberada da vexetación que a rodea. Califican á hedra de planta trepadora altamente agresiva, danlle nome técnico ("parra virxe"), e afirman que as raíces poden afectar á base da construcción, e que se ó principio foi un pintoresco atractivo converteuse nun dano seguro.
En bastante menos cantidade ou extensión, eu teño unha certa experiencia en relación cunha hedra que ó principio fermoseaba unha parede de pedra na casa da aldea, e cando avisado por un veciño entendido na materia procedimos a retirala a cousa resultou máis difícil do que pensaba. Para quitar o máis groso, non houbo problema, pero cando empecei a retirar os talos pegados á pedra resulta que arrastraban consigo as pedras máis pequenas, de xeito que o labor tiña que ser realizado meticulosamente.
O resultado foi que dous anos despois aínda se nota na parede a pegada da hedra, que non conseguin retirar na súa totalidade, e só de cando en canto me molesto en retirar un anaco dos centos que aínda me quedan.
Ou sexa: Plácemes para a retirada da hedra, e que consigan facelo con ben, sen danos para o castelo.
