Eu son un galego deses do senso pexorativo

Que o Sr. Feijoo se sinta a gusto cos insultos persoais da Señora Rosa Díez, é un problema persoal del.
Que lle chame traidor e outras lindezas, el saberá en que tratos andaron mesturados. Pero que nos utilice a todo o colectivo desta terra como termo noxento de desprezo, indica o baixo que caeron ámbolos dous nas súas infidelidades mutuas e nas ansias de vender a toda a colectividade galega. E iso xa é fariña doutros saquiños.
De momento sérvenos para declaralos aos dous como persoas non gratas. A el por andar vendendo ás agachadas a todo un pobo do que é Presidente, a súa lingua propia, que tamén é a dos seus antepasados, e a todos nós que somos galegos, supoño que dos dese senso pexorativo. Eu polo menos inclúome nese grupo e a moita honra.
Cando ela fala así en público del, será porque algo el lle dixo.

Vexan a parte literal do artigo, que vai entre aspas:
“Rosa Díez: “Feijóo es muy gallego en el sentido peyorativo de la palabra”.
“La competitividad de Galicia depende de ello. El Gobierno de Feijóo ha hecho muchas promesas pero no ha concretado. No se puede ser cobarde, hay que hacer lo que se prometió. Sin embargo, Feijóo está ahí, en el medio. Para mí está siendo demasiado gallego, en el sentido peyorativo del término". (O resalte en negriña, é meu).
“Feijóo tendría que hacer lo que prometió. Lo cierto es que, a veces, observo un cierto complejo; es como si se les hubiera pegado todo, y cuando digo todo, hablo de esa cierta cobardía de querer contentar a todo el mundo. En el tema de la política lingüística se trata de algo tan sencillo como darle a todos los ciudadanos de Galicia el derecho a ser educados en cualquiera de las dos lenguas oficiales. Eso se debe hacer sin ningún tipo de prejuicio”.
(Xornal.com, Domingo, 01 de noviembre de 2009 - 15:18 h.- Cristina Díaz Pardo.

Nunca ninguén ousou vir falar tan mal de nós na propia terra. Fai falta ser atrevidos. Ámbolos dous. Nin o cabalo de Santiago. E os corifeos da tal dama, comparsas deses tratos, idem, eadem, idem.

Como iso foi en L’A Coruña, estaría por alí o Sr. Negrera entre os que tanto celebraron as lindezas? A dialéctica que usa el a cotío é coincidente coa da tal dona Rosa. Quen é o envés de quen? Segundo iso, dicir Negreira debe ser pexorativo, porque é galego.

Señora Díez, Dona Rosa. Se empezamos a xogar con pexorativos, pensa que non se lle poden buscar tamén a vostede, ao Sr. Feijoo e aos tratos e liortas en que andan metidos?

Vostede ten unha vida que sae a diario nos medios, e xa ve que evito a palabra pública, porque non quero caer nos seus enredos. Pero non é menos pexorativa a súa traxectoria do que nós os galegos. Pregúntello ao PSOE.

Debe lavar un pouquiño a boca e pedirnos perdón a toda unha colectividade, que a recibiu, que non a insultou e que ese día lle deu de comer.

Se non fose polo seu proveito propio aquí non chegaría vostede. Antes nunca se ocupou de nós, nin en Bruxelas para defender os nosos intereses.

E saiba que rogamos ao Santo dos Croques para que nunca se cheguen a cumprir os tratos seus e do Señor Feijoo, que por ser noso, temos de aguantalo aínda un tempiño, porque nós si somos demócratas e non andamos ás agachadas vendendo a pele do oso.
Que Deus os mellore a ambos. E a nós que non nos desasista, que nos vai ser boa hora.