En campaña electoral

Quedan moi poucos días de campaña, dunha campaña electoral orixinal en moitos aspectos, cruda, agresiva, longa, innecesaria.

Comparada coas anteriores, prácticamente desaparecen os carteis e as follas voandeiras, potenciándose as pancartas e os folletos a domicilio, son case inexistentes os vehículos con megafonía pero poténciase a presencia propagandística nos medios audiovisuais, déixase para o remate da campaña a invasión dos medios escritos e son novidade os debates transmitidos en directo dos que inicialmente so se aspira a un empate ostensible.

As promesas son variopintas, desde rebaixa dos impostos ata a puntual chegada do Ave, pasando por ampliación de carrís en autopistas, garderías... Viviremos en Jauja en canto comece a gobernar o gañador do día nove, a pesar de todos eses rumores de crisis como espada de Damocles sobre as nosas cabezas.

Chaman a atención as cuñas publicitarias e os spots pedindo que non se vote a un candidato e a un partido, para solicitar o voto para outro. Non parece moi político que unha forza arremeta contra outra para pedir o favor popular.

E a pesar de todo, con agresións verbais e loitas a morte (política, claro está), vivimos unha campaña bastante pacífica, relativamente correcta, que se nota pero non molesta á xeralidade de cidadáns que saben que nesta democracia so lles toca pronunciarse cada catro anos co seu voto ou a súa abstención, para logo deixar ós elixidos que fagan e desfagan –todos– coa maior das naturalidades, no que á xente de pe nos
parece ben ás veces, e moitas outras fóra de lugar, de tempo, e de sentido común.

Estamos en campaña. Afortunadamente queda xa moi pouco para que votemos, decidamos, e se organice un goberno estable para catro anos. Fai falla que sexa axiña para que a campaña das próximas eleccións –serán as galegas- se evidencie. Porque se non estamos en campaña parece como se non soubesemos que facer. O luns próximo, volveremos estar en campaña electoral.