A promoción turística (I)

O intento, nunca logrado, de traballar unidos os concellos mariñanos a prol da súa promoción turística é unha cuestión que ven de vello. Hai cuarenta anos, o 28 de novembro de 1968, no pleno que celebraba a Corporación Municipal de Foz, presidido polo alcalde Pepe Beltrán, dábase conta dunha comunicación do concello de O Vicedo que, en nome dos alcaldes do litoral lucense, interesaba a constitución dun organismo para o fomento do turismo entre os concellos que o formarían: Ribadeo, Barreiros, Foz, Cervo, Xove, Viveiro e O Vicedo. Os edís focegos, por unanimidade, aceptaron a proposta e a constitución, en consecuencia, do órgano que se chamou Mancomunidad Turística de la Costa Lucense e designou como representante na mesma ó señor alcalde.

Por aquelas datas este cronista cumplía funcións de correspondente de prensa, o que lle permitía asistir ás reunións que a devandita Mancomunidade, da que era Presidente Pepe Beltrán, celebraba na Biblioteca Pública de Foz.

Pasaron moitos anos e pérdese a memoria dos feitos, pero aínda así lembramos como era casi imposible conseguir que ás xuntanzas asistiran a totalidade dos membros, cómo maioritariamente carecían de ideas ou cómo afloraban a cada intre as actitudes localistas e irracionais que tiñan moi pouco que ver coa mentalidade aberta, obxetiva, tolerante e solidaria que son premisas indispensables para que accións deste tipo fructifiquen en realidades tanxibles, favorables para o conxunto dos pobos que a forman. É decir, igualiño que agora.

Hai que decir sen embargo que, a diferencia de hoxe, os concellos vivían unha auténtica penuria económica, o que frustraba moitas veces a posibilidade de poñer en práctica o mínimo proxecto; e que tampouco os gobernantes -alcaldes, concelleiros e demais- percibían remuneracións de tipo algún, hoxe tan xenerosas, xustificadas baixo os eufemismos de “dedicacións exclusivas”, ou “parciais”, “asistencia a reunións”, “a plenos”, ”a comisións”, dietas, etc... e deste xeito os cidadáns non asistíamos ó espectáculo bochornoso das loitas descaradas polos cartos, que mais nos lembran episodios entre mercaderes, dito con todo o respecto para estes últimos, que entre xentes que falan de ideoloxías políticas, de xenerosidade, de transparencia, de progresismo, de amor e servidume ó pobo, e de tanta demagoxia nestes tempos incorporada á dialéctica de moitos políticos.