A ministra de traballo pretende modificar o estatuto dos traballadores

Estes días a actual ministra de traballo Magdalena Álvarez adiantou a intención de modificar o estatuto dos traballadores para volver dar primacía ao convenio colectivo sobre o convenio de empresa.

Esta é unha boa noticia para os axentes sociais. Patronal e sindicatos xa que o seu labor constitucional e primordial é a representación e defensa dos seus asociados, empresarios nun caso e traballadores noutro. Esta representación e defensa realízase mediante a negociación colectiva.

O Convenio colectivo é ese contrato marco, ese contrato de tipo global que encadra os requisitos de dereitos e deberes nun sector para os empresarios e os traballadores englobados nel. Ademáis é o único acordo privado que ten efectos de lei e o seu contido é vinculante para os asinantes e non asinantes se están encadrados dentro do seu ámbito de actuación.

Cando no pasado 2012, o goberno decidiu flexibilizar as relacións laborais co fin de deter ou polo menos paliar a sangría de desempregados, permitiu que os acordos de empresa, os denominados convenios de empresa, primasen sobre os acordos de sector. É dicir un acordo entre traballadores e empresario dun taller tiña máis peso e volume que o realizado polo conxunto do sector dos talleres. Isto xunto coa posibilidade de descolgue do convenio por parte das empresas.

Isto que xerou un evidente abaratamento das condicións de traballo e é certo freo a sangría de desempregados, tamén causo un dano importante aos axentes sociais. A patronal e as organizacións sindicais teñen como orixe e fin ultimo a negociación colectiva. Certo é que para pagar ou manter as súas aparatosas e en ocasións obsoletas estruturas, realizan en moitas ocasiones labores que os asemellan máis a academias ou centros de formación que a axentes sociais. Preocupándose máis en ocasións de alugar espazos coma se se tratasen de centros de negocios e de tramitar subvencións que dos seus representados.

Con todo a súa razón de existir é a negociación colectiva, o ser interlocutores das administracións e en ocasións ser elementos de presión a favor dos seus asociados.
A modificación de 2012, foi en conxunción coa diminución dos fondos dedicados ás subvencións a puntilla dos axentes sociais que non souberon adaptarse aos novos tempos e seguen arrastrando moito peso morto e malos hábitos duns tempos de esplendor xa afastados onde a utilidade da organización non era tan relevante tendo en conta das inxeccións económicas que a mantiñan de forma artificial e en moitos casos artificiosa.

A devolución do seu papel primordial a estes axentes sociais , é unha boa noticia que espero que estes saiban aproveitar para iniciar un proceso de renovación que os seus asociados demandan desde hai xa tempo.

Renovarse ou morrer.