Miscelánea Focense: Arcadio en Luarca

Xentilmente convidado pola organización, asistimos o pasado venres ó tradicional Día das Bandas que dende hai mais de vinte anos é número imprescindible na programación das festas patronais de Luarca. Un espectáculo que xa coñecíamos e que ten a razón primeira do seu continuado éxito na recoñecida melomanía do pobo luarqués.

Catro colectivos participan en cada edición, que inician a súa andaina con un emotivo e brillante desfile dende a entrada da vila, atravesando as rúas da mesma, para chegar ó porto; percorrido que fan entre os fervorosos aplausos dun numeroso público que invade as aceras.

Os mais de douscentos músicos que participan inundan coa súa música o pobo, espallándoa por tódolos rincóns, e mesmo entra nos fogares a través de fiestras e balcóns e os aires de festa impregnan a vida cidadán da pintoresca localidade.

Rematado éste, os colectivos bandísticos cítanse na Praza Maior e alí, conxuntamente, interpretan o Himno a San Timoteo, que é o patrono; a dirección da mesma é unha honra, porque significa un recoñecemento a quen é designado para tal menester, e nesta ocasión foi elexido Arcadio Mon, director da Escola Municipal de Música de Foz, que na Villa Blanca conta con tantos amigos persoais e onde goza de grande prestixio profesional.

En tradicional acto institucional celebrado no concello, coa recepción das bandas participantes, Arcadio recibíu a homenaxe dos seus colegas, e o alcalde e o Presidente da Cofradía de San Timoteo -responsable da organización dos festexos- fixéronlle entrega de diversos agasallos e de sendas artísticas placas con expresivas dedicatorias.

Pola noite, no parque da localidade, as catro bandas ofrecen un concerto, que neste caso comezou ás dez e media; as 250 sillas acondicionadas para a audiencia, que se ocupan moito antes de comezar aquél, resultan insuficientes e moitas outras persoas han de seguilo de pé: cando preto das dúas da madrugada saíamos de Luarca –mais de tres horas despois– mantíñase a mesma expectación e os presentes seguían con idéntico interese as variadas interpretacións, o que non fai senon confirmar o que decimos ó principio, relativo ó grande amor que os luarqueses senten pola música.

Certamente é ésta unha vella tradición: baste só decir que a súa banda La Lira data do ano 1889 e que alí xurdiron, a través dos tempos, verdadeiros mestres da música, e que dela se nutriron as varias orquestras locais que ó longo dos anos amenizaron infinidade de festas e bailes fundamentalmente nas comunidades de Asturias e Galicia.

Alí tivemos a oportunidade de lembrar a Casablanca, Gran Casino ou Los Centauros que na nosa mocidade actuaran repetidamente no Bahía; así como, por razón de veciñanza, recordamos con agarimo a Veracruz, de Puerto Vega, que durante moitos anos puxo música ós carnavais da sala focega o que fixo del un dos conxuntos mais populares de cantos acudían á nosa vila.

Foi para nós unha xornada moi reconfortante na que vivimos intensamente a música, na presencia e na nostalxia.

As outras tres bandas que actuaron ese día foron: de Corvera- Asturias e as galegas Unión Musical de Meaño e Xuvenil de Barro.

Por razóns de parcial incompatibilidade horaria chegamos á Villa Blanca de la Costa Verde con algún retraso. Recibiunos o catedrático Juan Antonio Martínez Estremera, cronista oficial do concello de Valdés e Antonio Alvarez Tono, presidente da Cofradía de San Timoteo e mais da comisión de festas. Eles foron os anfitrións que tiveron con nós exquisitas deferencias. Graciñas.